Dinsdag 29 augustus 2017
Ik heb goed geslapen en… ondanks
het uitgebreide eten van gisterenavond geen reflux gehad. Als we opstaan schijnt
de zon en hangt er een lichte nevel die echter al snel uitgroeit tot een donker
wolkendek dat vrij laag hangt boven het meer. De temperatuur bedraagt ongeveer
22°C. Vandaag beginnen we in Lenno waar op dinsdag de wekelijkse markt
plaats grijpt. We nemen de boot van 10:00 uur en als we in Lenno aankomen,
zitten we meteen middenin de marktdrukte. Er is veel volk. 80% van de kramen
verkoopt kleren, schoenen of huisgerief maar de enkele groenten- en fruitkramen
zijn zeer aantrekkelijk. Er liggen grote hoeveelheden prachtig fruit aller
aard: perziken, druiven, vijgen, meloenen, appels en peren, pruimen, noten,…
Vis en vlees ontbreken weliswaar. We kunnen het niet laten om massa’s foto’s te
maken zoals we het voorheen op nagenoeg al onze reizen minstens één keer hebben
gedaan. Het aantal foto’s van groenten en fruit is dan ook onderhand niet meer
te tellen. Verder valt er in Lenno
niet veel te beleven. Het is een lieflijk dorpje met een prachtige promenade
onder de bomen langs het meer, een klein haventje, een kerkpleintje met
standbeeld. Pittoresk maar vandaag volledig overspoeld door de drukke markt en
de toeristen. Van de beroemde Villa del
Balbianello, waar o.a. Casino Royale
en bepaalde scènes uit Star Wars zijn
opgenomen, krijgen we alleen maar een glimp te zien vanop de boot.
Na amper een uur stappen we alweer
op de boot, deze keer richting Menaggio.
De tocht duurt bijna een uur, dus tijd genoeg om nog eens uitgebreid te
genieten van het Comomeer. Het is een
beetje triestig binnenkomen in Menaggio:
de boot legt even buiten het centrum aan en zodoende moet je eerst enkele
honderden meter langs een troosteloze en drukke straat. Maar dan kom je in het
sympathiek haventje en langs een mooie promenade met pijnbomen op een gezellig
pleintje met aantrekkelijke terrassen en winkeltjes. En intussen is de zon
doorgebroken wat meteen voor een andere sfeer zorgt. We installeren ons op een
terras. We hebben beiden geen honger dus houden we het bij een aperol spritz terwijl we rustig genieten
van het mooie weer en het observeren van de voorbijgangers. En natuurlijk van
het fotograferen. Even schrik ik als ik zie dat mijn geheugenschijfje bijna vol
is maar dan blijkt dat de foto’s van onze twee vorige reizen er nog opstaan.
Wissen dus en we kunnen weer verder. We
besluiten om toch maar iets te eten en na enig zoeken vinden we de Osteria Il Pozzo. Het is druk op het overdekte
terras maar we vinden net nog een tafeltje voor twee. Omdat we nog steeds geen
grote honger hebben, kiezen we voor één bord
specialiteiten uit Friuli om te delen: 25 € voor een groot
en 18 € voor een klein bord. Aangezien we er beiden moeten van eten, gaan we
voor de grote portie maar dat wordt ons meteen door de dienster afgeraden. Dat
blijkt namelijk zò groot dat het genoeg is voor… 5 personen! En inderdaad, het “kleine” bord blijkt ook al
zo groot dat we het met ons tweeën niet op krijgen. Er wordt een grote plank
aangebracht met daarop 2 toasts met courgette en champignons, 2 soorten kaas en
vooral veel charcuterie: prosciutto crudo
e cotto, bresaola, salami, coppa, pancetta en mortadella. Allemaal vers
afgesneden en zeer lekker. Dit is het échte Italië! Na het eten maken we een
wandeling langs het meer. Het weer is zuiders en de promenade is mooier dan Bellagio: minder toeristen,
rustiger. Op het einde van de lange
promenade vinden we uiteindelijk een gelateria. Op een bankje genieten we in de
schaduw van een heerlijk ijsje: fior di
latte e cioccolato. Intussen kijken we naar de bootjes op het meer en de
voorbij wandelende mensen. Er zijn opvallend veel Duitsers, meer dan elders. En
dan slenteren we in de hete zon terug naar de boot.
Om 17 uur zijn we terug in Tremezzo. Op de parking van het hotel is
er geen plaats en het is een beetje sukkelen om ergens een plekje te vinden
langs de smalle straat. Naar de kamer en dan op het terras heerlijk uiblazen
bij een grote fles frisse acqua minerale. Een beetje lezen en dan de ultieme
verfrissing in het zwembad. Tegen 19 uur nemen we de auto naar Ristorante La Fagurida. Het ligt in een
gehuchtje boven het dorp, nog wat hoger dan ons hotel en is ons aanbevolen door
één van de hotelbazinnen. Ter plekke aangekomen kunnen we het restaurant niet
meteen vinden. Een voorbijgangster wijst ons echter de weg naar een simpel gebouwtje
dat er eerder als een boerderij uitziet. Geen enkel naambord. Had ik geen foto
gezien op het internet, dan durfde ik hier nooit binnenstappen. Achter de
eenvoudige gevel schuilt echter een verzorgd en stijlvol restaurant in een
gezellig interieur. Wegens het goede weer worden we echter naar het terras
geleid en krijgen een tafeltje op de eerste rij zodat we kunnen genieten van de
zonsondergang boven het meer. We kiezen voor een gedeeld voorgerecht: polenta
uncia, dé specialiteit van het huis: polenta met gorgonzola, veel boter, look
en salie. Zeer lekker maar ook zeer zware kost. Daarna volgen tagliata di manzo alla griglia voor C en
coniglio arrosto voor mij, beide met
gegrilde groenten en gebakken aardappelen. Zéér eenvoudig maar perfect bereid.
We drinken er een lekker fruitige witte wijn uit Lombardia bij en achteraf delen we nog een portie aardbeien met
vanille-ijs om deze prachtige avond af te sluiten.
Terug in het hotel is er gelukkig
wél nog een plaatsje op de parking, dus geen moeizaam gemanoeuvreer deze keer.
We hebben nog geen zin om te gaan slapen en bestellen nog een prosecco op het
terras. Na een laatste babbel met één van de tweelingzussen kruipen we om 22
uur onder de wol. Tremezzo zit er op!
Ons verblijf is hier op alle gebied zeer goed meegevallen: het meer, de
uitstapjes, het hotel, het weer… Voor de komende dagen zijn we wat meer
bezorgd. De weersvoorspellingen zijn voor morgen nog wel goed, maar daarna komt
er verandering: regen en onweer. We zien
wel…
