Zondag 17 september 2000
We beginnen onze laatste dag aan het Panathinaikos Stadion. Hier hadden in de oudheid de Panatheneïsche Spelen plaats en in 1896 de eerste moderne Olympische Spelen.
Het heeft een speciale vorm: veel langer dan een gewoon stadion en langs één der korte zijden is het open. Het complex meet 200 bij 85 meter en 60.000 toeschouwers vinden er een zitplaatsje. Indrukwekkend. We wandelen daarna door het Nationaal Park met zijn talloze exotische bomen en palmen. Het is ooit zeer mooi geweest maar nu wat in verval. Toch vormt het een groene oase in deze drukke, overbevolkte stad. Op een luxueus terras aan het Zappeion, een conferentiecentrum, drinken we onze laatste café frappé. Er zitten hoofdzakelijk chique oude dames die er, uitgedost op z’n zondags, in het milde najaarszonnetje komen genieten van een koffie, gebakje of ijscoupe. Het is er rustig en lekker warm in de zon. We wandelen verder door het park naar het Parlementsgebouw, waar we net op tijd zijn om er aan het graf van de
Onbekende Soldaat de wereldberoemde aflossing van de wacht mee te maken door de soldaten van de Nationale Garde in hun typische plooirokjes en met hun pantoffels met grote pompon. Deze laatste blijken trouwens helemaal geen zachte pantoffels te zijn, maar stevige, zware schoenen die bij elke stap luid over het plein weerklinken. Het zijn rare snuiters, zeker wanneer ze beginnen stappen: ze zwaaien op een zeer komische manier met hun armen, benen en voeten. Iets voor het ministerie van “Silly Walks” van Monty Python.
Het heeft een speciale vorm: veel langer dan een gewoon stadion en langs één der korte zijden is het open. Het complex meet 200 bij 85 meter en 60.000 toeschouwers vinden er een zitplaatsje. Indrukwekkend. We wandelen daarna door het Nationaal Park met zijn talloze exotische bomen en palmen. Het is ooit zeer mooi geweest maar nu wat in verval. Toch vormt het een groene oase in deze drukke, overbevolkte stad. Op een luxueus terras aan het Zappeion, een conferentiecentrum, drinken we onze laatste café frappé. Er zitten hoofdzakelijk chique oude dames die er, uitgedost op z’n zondags, in het milde najaarszonnetje komen genieten van een koffie, gebakje of ijscoupe. Het is er rustig en lekker warm in de zon. We wandelen verder door het park naar het Parlementsgebouw, waar we net op tijd zijn om er aan het graf van de
Onbekende Soldaat de wereldberoemde aflossing van de wacht mee te maken door de soldaten van de Nationale Garde in hun typische plooirokjes en met hun pantoffels met grote pompon. Deze laatste blijken trouwens helemaal geen zachte pantoffels te zijn, maar stevige, zware schoenen die bij elke stap luid over het plein weerklinken. Het zijn rare snuiters, zeker wanneer ze beginnen stappen: ze zwaaien op een zeer komische manier met hun armen, benen en voeten. Iets voor het ministerie van “Silly Walks” van Monty Python.
Nog een beetje rondslenteren in de straatjes, nog een paar aankopen (natuursponsen, een terracotta plaket) en met een taxi terug naar het hotel om de koffers op te pikken. Om 16 uur staan we al op de luchthaven voor onze vlucht van 18 uur. Hier doen we de allerlaatste inkopen (olijfolie en twee flessen retsina). Wanneer we in het vliegtuig zitten mijmeren we nog wat over wat we in dit korte bezoek allemaal hebben beleefd en genieten na.
Terug naar 2000 Athene OVERZICHT