Donderdag 17 mei 2007
We hebben uitgeslapen en zijn van plan rustig de tijd te nemen om te ontbijten. Onze vrees voor een sober ontbijt – het is namelijk gratis - blijkt ongegrond: we krijgen een volwaardig buffet met alles erop en eraan. Om 10 uur stipt gaan we op pad voor een uitgebreid bezoek aan León. Het is prachtig weer. We beginnen ons bezoek bij de imposante Catedral de Santa Maria Regla die vandaag in de zon en tegen de helderblauwe lucht nóg mooier is. Haar afmetingen zijn enorm: 90 meter lang, 40 meter breed en 65 meter hoog. Deze schitterende gotische kathedraal lijkt wel uit Frankrijk te zijn weggelopen. Ze is vooral gekend voor haar vele grote glasramen – niet minder dan 1800 m² - die het interieur niet alleen een luchtige maar ook een heldere en klare indruk geven. Bij de ingang hangen bordjes “foto en video verboden”, maar toch riskeer ik me en uiteindelijk kan ik ongehinderd alles filmen wat ik wil. We betalen 1 Euro entree voor de kloostergang. Dit is een ware ontdekking: een werkelijk schitterende zuilengang omringt een binnenplaats waarop oude ornamenten en beelden zijn tentoongesteld.
De prachtig gesculpteerde plafonds en de zuilen zijn rijkelijk versierd en geven een doorkijk naar de rest van de kathedraal die met haar kanten versieringen mooi afsteekt tegen de staalblauwe hemel. Uniek! Dit is misschien wel de mooiste kathedraal die we ooit bezochten. Dan wandelen we door de Via Ancha naar de Casa de Botines, het oude bisschoppelijk paleis dat gebouwd is door Gaudi. Het is één van de vroege werken van de wereldberoemde architect en wellicht daardoor is zijn typische bouwstijl niet echt herkenbaar. Langs een zijstraatje belanden we op de Plaza San Isidoro waar zich de Real Colegiata de San Isidoro bevindt, één van de topbezienswaardigheden van de stad. Hier is immers het befaamde Panteón de los Reyes ondergebracht, de grafkamer van 11 koningen, 12 koninginnen en 21 prinsen en edellieden. Vooral de middeleeuwse fresco’s op het plafond zijn een bezoek waard. Hier mag écht niet gefilmd worden, en wanneer ik het toch evenwaag, word ik al gauw tot de orde geroepen. 
Op het plein vóór het klooster treffen we de eerste pelgrims. León ligt namelijk op één van de Camino’s naar Santiago de Compostella. De hedendaagse pelgrims hebben nog zelden zuiver religieuze motieven en zien er dus uit als gewone moderne toeristen. Ze zijn wél herkenbaar aan hun hoge wandelstok en vooral aan de Sint-Jacobsschelp op hun rugzak. De weg wordt trouwens aangeduid met diezelfde schelpen in koper, die in de straatstenen zijn ingemetseld. Als we de schelpen even volgen, komen we op het ruime Plaza San Marcos, waar in het midden een standbeeld is opgericht ter ere van de pelgrims. Het plein wordt gedomineerd door een indrukwekkend gebouw in de overdadige platerescostijl die typisch is voor de renaissance in deze streek: het Antiguo Monasterio de San Marcos. Er is een kerk, een museum en een kloostergang, maar het grootste deel
van het enorme gebouw is ingenomen door de luxueuze parador Hostal San Marcos, niet minder dan 5 sterren Grand Luxe. De majestueuze ingang is versierd met een prachtig barok fronton en de hele gevel is versierd met een kantwerk van beeldhouwwerken. Het is intussen middag en dit lijkt ons dé kans om eens in een parador te lunchen. We hebben namelijk op onze hele reis geen enkele parador als hotel ingelast wegens ‘té duur’ en zo komen we er toch ook eens binnen. Het is een heel chique bedoening. We nemen rustig de tijd om niet alleen van het interieur te genieten, maar ook van het menu. We eten lamsvlees in de oven met aardappelen (een streekgerecht) en dat wordt vergezeld door een prima rode wijn uit Toro. We hebben zeer lekker gegeten en zijn goed uitgerust als we er om 16.00 uur buiten komen. Het heetste van de dag is nog niet voorbij: de thermometer geeft nog steeds 31 graden aan. Gelukkig kunnen we door een fris park langs de oevers van de Bernesga wandelen, richting oude stad. Daar kuieren we door smalle straatjes, langs pleintjes en kerken en komen uiteindelijk via de Plaza Mayor terug bij de kathedraal. León valt reuze mee, in tegenstelling met de eerste indruk gisterenavond. Het is nu echt zomers en we vinden nog een heerlijk plaatsje op een terrasje bij de kathedraal waar we een frisse zugo de frutas drinken.Tegen 18 uur zijn we terug in het hotel en is het tijd voor enkele e-mails. Outlook levert echter nog steeds problemen op: ik kan wel mails ontvangen, maar niet versturen. Gelukkig biedt G-mail de oplossing, maar daar kan ik geen foto’s meesturen. Dan maar zonder foto’s… We nemen snel een douche en trekken terug de stad in. Het weer is nog steeds zalig en dat merk je ook: er is zeer veel volk, vooral oude dametjes die paraderen. Later op de avond zijn het echter vooral jonge mensen die uitgaan. Omdat we deze middag al tamelijk veel gegeten hebben, gaan we deze keer op zoek naar een restaurantje voor een “kleinigheid” maar we komen uiteindelijk toch nog terecht in een gezellig restaurantje waar we toch maar een voor- en een hoofdgerecht nemen. Het menu bestaat uit allemaal streekgerechten: jamon de la casa, morcilla frita de León (bloedworst) en trucha (forel). De bloedworst is eigenlijk geen worst, maar alleen de inhoud ervan, goed gekruid en pikant. Het smaakt prima! Bij het binnenkomen in het restaurant om 21 uur, was er nog niemand, maar intussen is het helemaal vol gelopen, hoofdzakelijk met lokale mensen. Na het lekkere maal, begrijpen we waarom! Ik reken af, maar er is opnieuw een probleem met mijn Mastercard. Dat heb ik nu al op verschillende reizen voor: de ene keer werkt ze wél, en de andere keer niet. Deze middag in de parador ging het wél. Soms denk ik dat het meer aan het personeel ligt dan aan de kaart zelf. We zien wel. Als we buitenkomen is het nog steeds prachtig weer. Het is nog steeds ronduit warm; wat een verschil met gisterenavond. We liggen opnieuw vroeg in bed en genieten na van een prachtige stad, vol verrassende ontdekkingen. De toon is gezet voor de rest van de reis.
Terug naar 2007 Noord-Spanje OVERZICHT
