Zondag 20 mei 2007
We hebben tamelijk goed geslapen in ons klein kamertje. We worden pas om 8 uur wakker maar hebben er geen flauw benul van of de zon schijnt of niet; we hebben door ons venster namelijk geen enkel zicht op de buitenlucht. Als we in het restaurant komen zien we echter dat de Plaza Mayor er verlaten bij ligt en blinkt in de regen. De hemel is ééntonig donkergrijs en de schaarse wandelaars lopen met paraplu’s. Er heerst een enorme drukte in het restaurant en er is nauwelijks een vrije tafel te vinden. We zitten middenin een groep Russische toeristen, die van het restaurant een waar slagveld hebben gemaakt. De diensters kunnen de zaak niet bijhouden en op de lege tafels liggen borden, tassen, bestek, papieren servetten en halfopgegeten broodjes opgestapeld. De Russen zelf zijn nog volop bezig met het leegplunderen van het buffet. Ondanks de bordjes “Verboden eten van het buffet mee te nemen naar buiten” – alleen in het Spaans en het Engels, en dat verstaan die Russen waarschijnlijk niet – draaien ze zoveel mogelijk in servetjes en vullen hun reistassen. Als de laatsten verdwenen zijn en wij aan de beurt zijn wordt het buffet toch een beetje aangevuld en uiteindelijk hebben we toch nog een lekker ontbijt, zij het met een minder ruime keuze.
Vandaag moeten we dus de regenjas en de paraplu uithalen. C heeft geen regenkledij mee op de kamer – die ligt in de auto in de parkeergarage - maar gelukkig wél haar paraplu. We beginnen ons bezoek aan Salamanca met de universiteit en de kathedraal, want die zijn deze namiddag gesloten. We bezoeken achtereenvolgens de Biblioteca Publica in de Casa de las Conchas, de Escuelas Majores en Minores van de universiteit 
en de Catedral Nueva en de Catedral Vieja. Vooral de universiteitsgebouwen zijn indrukwekkend. Het hoofdgebouw heeft een schitterende monumentale voorgevel in platerescostijl en huisvest de Escuelas Majores, of de leslokalen van de hogere studenten. Hier bezoeken we een aantal aula’s die vandaag nog in gebruik zijn en die in eeuwen niet veranderd zijn. Heel typerend zijn de opschriften in terracottakleur die de namen van de faculteiten aangeven. Op de muren van de binnenplaats zijn in dezelfde kleur heel wat namen terug te vinden van afgestudeerden, die destijds het recht hadden zich op die manier onsterfelijk te maken. We bezoeken verder de Capilla en de Escalera (trapzaal) met fraaie reliëfs. In de Escuelas Menores, de scholen voor de jongere studenten, zijn we gecharmeerd door de zeer sierlijke patio met zuilengalerij en bogen van een heel speciale maar zeer sierlijke vorm. We bezoeken er verder de Biblioteca Antigua en “El Cielo de Salamanca”, een ietwat duistere plafondschildering. 
Wanneer we de Escuelas Menores verlaten, begint het nóg harder te regenen. Vanuit het portaal kijken we toe hoe de regen neerplenst op het plein, terwijl hele stromen water vanuit de waterspuiters – hier zijn geen afvoerbuizen – met veel gedruis neergutsen. Het water kan nauwelijks wegstromen en de bedienden van de universiteit komen zelfs naar buiten om er een foto van te nemen. Zó erg maken ze het hier blijkbaar ook zelden mee. Het gaat zowaar ook nog donderen en bliksemen. Als het weer even rustiger wordt, trekken we de natte stad verder in, maar het blijft onophoudelijk regenen. We moeten regelmatig schuilen in een portiek, maar gelukkig zijn hier voldoende musea en kerken zodat we het toch nog een beetje droog kunnen houden. We besteden vrij veel geld aan entreegeld, alles samen 25 Euro, maar het loont absoluut de moeite. Wat een pracht en praal! Ook het historisch stadscentrum is zeer mooi. Het vormt een harmonisch geheel en alle oude gebouwen zijn bijzonder gaaf bewaard. Er zijn brede verkeersvrije straten om van het ene naar het andere te wandelen, al liggen die er nu eerder verlaten bij wegens het slechte weer. Als we bij de kathedraal komen, staat het plein vol met 2pk’tjes in alle mogelijk kleuren. Ze maken deel uit van een reünie van “deux chevaux”-clubs van over heel Europa. Ook zij hadden waarschijnlijk op beter weer gehoopt. Het bezoek aan de oude kathedraal en het bijhorende museum is een tweede hoogtepunt van vandaag. Adembenemend! Het is middag als we er buiten komen en we besluiten, gezien het slechte weer, een flink stuk van de namiddag aan tafel door te brengen. We komen terecht in restaurante Casa Paca, een vrij groot maar toch sfeervol en typisch Spaans restaurant: vooraan de bar, boven en in de kelder het restaurant. Het heeft een zekere klasse en dat merk je ook aan de bijna uitsluitend lokale bezoekers die duidelijk van de “betere klasse” zijn. Hier moeten we kiezen voor echte Spaanse specialiteiten. Eerst delen we een bordje Jamon Iberico de Bellota Gran Reserva, het duurste voorgerecht van de kaart. We hebben al vaker lekkere Spaanse ham geproefd, maar deze slaat echt alles: zacht, mals en een aroma dat minuten lang in de mond blijft hangen. Daarvoor alleen al zou een mens hier terugkomen. Daarna eet C chuletillos de cabrito (geitenkoteletjes) a la brasa volcan en ik tostin asado (geroosterd speenvarken). Om je vingers af te likken! We drinken er een fles lekkere Rioja bij, die ons achteraf door het huis wordt aangeboden. Op een fles wijn meer of minder kijken ze hier duidelijk niet. Laat het buiten maar regenen…
en de Catedral Nueva en de Catedral Vieja. Vooral de universiteitsgebouwen zijn indrukwekkend. Het hoofdgebouw heeft een schitterende monumentale voorgevel in platerescostijl en huisvest de Escuelas Majores, of de leslokalen van de hogere studenten. Hier bezoeken we een aantal aula’s die vandaag nog in gebruik zijn en die in eeuwen niet veranderd zijn. Heel typerend zijn de opschriften in terracottakleur die de namen van de faculteiten aangeven. Op de muren van de binnenplaats zijn in dezelfde kleur heel wat namen terug te vinden van afgestudeerden, die destijds het recht hadden zich op die manier onsterfelijk te maken. We bezoeken verder de Capilla en de Escalera (trapzaal) met fraaie reliëfs. In de Escuelas Menores, de scholen voor de jongere studenten, zijn we gecharmeerd door de zeer sierlijke patio met zuilengalerij en bogen van een heel speciale maar zeer sierlijke vorm. We bezoeken er verder de Biblioteca Antigua en “El Cielo de Salamanca”, een ietwat duistere plafondschildering. Wanneer we de Escuelas Menores verlaten, begint het nóg harder te regenen. Vanuit het portaal kijken we toe hoe de regen neerplenst op het plein, terwijl hele stromen water vanuit de waterspuiters – hier zijn geen afvoerbuizen – met veel gedruis neergutsen. Het water kan nauwelijks wegstromen en de bedienden van de universiteit komen zelfs naar buiten om er een foto van te nemen. Zó erg maken ze het hier blijkbaar ook zelden mee. Het gaat zowaar ook nog donderen en bliksemen. Als het weer even rustiger wordt, trekken we de natte stad verder in, maar het blijft onophoudelijk regenen. We moeten regelmatig schuilen in een portiek, maar gelukkig zijn hier voldoende musea en kerken zodat we het toch nog een beetje droog kunnen houden. We besteden vrij veel geld aan entreegeld, alles samen 25 Euro, maar het loont absoluut de moeite. Wat een pracht en praal! Ook het historisch stadscentrum is zeer mooi. Het vormt een harmonisch geheel en alle oude gebouwen zijn bijzonder gaaf bewaard. Er zijn brede verkeersvrije straten om van het ene naar het andere te wandelen, al liggen die er nu eerder verlaten bij wegens het slechte weer. Als we bij de kathedraal komen, staat het plein vol met 2pk’tjes in alle mogelijk kleuren. Ze maken deel uit van een reünie van “deux chevaux”-clubs van over heel Europa. Ook zij hadden waarschijnlijk op beter weer gehoopt. Het bezoek aan de oude kathedraal en het bijhorende museum is een tweede hoogtepunt van vandaag. Adembenemend! Het is middag als we er buiten komen en we besluiten, gezien het slechte weer, een flink stuk van de namiddag aan tafel door te brengen. We komen terecht in restaurante Casa Paca, een vrij groot maar toch sfeervol en typisch Spaans restaurant: vooraan de bar, boven en in de kelder het restaurant. Het heeft een zekere klasse en dat merk je ook aan de bijna uitsluitend lokale bezoekers die duidelijk van de “betere klasse” zijn. Hier moeten we kiezen voor echte Spaanse specialiteiten. Eerst delen we een bordje Jamon Iberico de Bellota Gran Reserva, het duurste voorgerecht van de kaart. We hebben al vaker lekkere Spaanse ham geproefd, maar deze slaat echt alles: zacht, mals en een aroma dat minuten lang in de mond blijft hangen. Daarvoor alleen al zou een mens hier terugkomen. Daarna eet C chuletillos de cabrito (geitenkoteletjes) a la brasa volcan en ik tostin asado (geroosterd speenvarken). Om je vingers af te likken! We drinken er een fles lekkere Rioja bij, die ons achteraf door het huis wordt aangeboden. Op een fles wijn meer of minder kijken ze hier duidelijk niet. Laat het buiten maar regenen…
En ja hoor, als we om 16 uur buitenkomen, regent het nog! We wandelen naar het Monasterio San Esteban (Saint-Etienne in het Frans) en dat wordt een ware ontdekking. 
We zijn er nagenoeg alleen. De grote kerk, de prachtige kloostergang en vooral het museum zijn juweeltjes die we hier helemaal niet vermoed hadden. Een Franse dame blaast ervan. “Je suis étouffée” zegt ze. Ook zij wist niet dat Salamanca zo mooi was. En dat geldt ongetwijfeld voor de meeste mensen in België. Salamanca is een miskende parel die zeker de vergelijking met beroemde cultuursteden zoals Firenze, Wenen, en andere Brugges kan doorstaan. In de kloostergang heeft een opmerkelijke kunsttentoonstelling plaats, die alleen bestaat uit ingekaderde spiegels waarin de plafonds, muren en zuilen van het klooster weerspiegeld worden. Ze vormen een voortdurend wisselend beeld waarbij het perspectief verandert telkens als je je verplaatst. Origineel gevonden! Tegenover het monasterio ligt het vrouwenklooster van de Dominikanessen, ‘las Domenicas’, maar het is jammer genoeg op zondag gesloten. We maken dan maar een ommetje langs het Casa Lis dat het museum van Art Nouveau en Art Deco herbergt. Het gebouw is zeer mooi, maar de kunstwerken vallen wat tegen. Er zijn zonder twijfel prachtige stukken bij, maar ook zeer veel prullen die wij als kitsch zouden bestempelen: speelgoedjes, beeldjes, een grote collectie poppen. Verder valt me op dat er helemaal niets van onze Belgische kunstenaars te bespeuren valt, waar volgens mij Brussel toch een belangrijk centrum was van de Art Nouveau en Deco en architecten zoals Victor Horta en Henri Van de Velde toch Europese faam genoten. Er is wel werk te zien van de Fransman Emile 
Gallé, van wie wij vermoeden thuis een vaasje te hebben. Een terrasje op de Plaza Mayor zit er vandaag gezien het slechte weer niet in. Dan maar naar ons piepklein (ik schat 3x4 meter) kamertje om te schrijven. We zijn pas op de kamer als we de regen opnieuw horen neerplenzen. Tegen half acht heb ik gedaan met schrijven en trekken we toch maar, gewapend met onze paraplu, terug de stad in. We hebben maar gereserveerd tegen 21 uur, de terrassen zijn overal gesloten, dus moeten we voor ons aperitief op zoek naar een café. Het zit vol dames, die er blijkbaar een zondagse (of zouden ze dat alle dagen doen?) gewoonte hebben van gemaakt elkaar te treffen op café. Emancipatie heet dat. Om 3 minuten vóór 9 zijn we aan restaurant Rio de la Plata, maar we mogen nog niet binnen! Ze gaan maar open om 9 uur. Het is een klein, gezellig restaurantje, enkele trapjes naar beneden, sfeervol en een beetje ouderwetse chique. We hebben er lekker gegeten, maar twee volle menu’s in één dag zijn zelfs voor ons toch wat veel. Tegen kwart vóór elf – vroeg dus!- zijn we terug op onze kamer. Het heeft opgehouden met regenen, maar we vragen ons toch af welk weer we voor de volgende dagen mogen verwachten. Dat ziet er niet al te best uit.
Terug naar 2007 Noord-Spanje OVERZICHT
We zijn er nagenoeg alleen. De grote kerk, de prachtige kloostergang en vooral het museum zijn juweeltjes die we hier helemaal niet vermoed hadden. Een Franse dame blaast ervan. “Je suis étouffée” zegt ze. Ook zij wist niet dat Salamanca zo mooi was. En dat geldt ongetwijfeld voor de meeste mensen in België. Salamanca is een miskende parel die zeker de vergelijking met beroemde cultuursteden zoals Firenze, Wenen, en andere Brugges kan doorstaan. In de kloostergang heeft een opmerkelijke kunsttentoonstelling plaats, die alleen bestaat uit ingekaderde spiegels waarin de plafonds, muren en zuilen van het klooster weerspiegeld worden. Ze vormen een voortdurend wisselend beeld waarbij het perspectief verandert telkens als je je verplaatst. Origineel gevonden! Tegenover het monasterio ligt het vrouwenklooster van de Dominikanessen, ‘las Domenicas’, maar het is jammer genoeg op zondag gesloten. We maken dan maar een ommetje langs het Casa Lis dat het museum van Art Nouveau en Art Deco herbergt. Het gebouw is zeer mooi, maar de kunstwerken vallen wat tegen. Er zijn zonder twijfel prachtige stukken bij, maar ook zeer veel prullen die wij als kitsch zouden bestempelen: speelgoedjes, beeldjes, een grote collectie poppen. Verder valt me op dat er helemaal niets van onze Belgische kunstenaars te bespeuren valt, waar volgens mij Brussel toch een belangrijk centrum was van de Art Nouveau en Deco en architecten zoals Victor Horta en Henri Van de Velde toch Europese faam genoten. Er is wel werk te zien van de Fransman Emile Gallé, van wie wij vermoeden thuis een vaasje te hebben. Een terrasje op de Plaza Mayor zit er vandaag gezien het slechte weer niet in. Dan maar naar ons piepklein (ik schat 3x4 meter) kamertje om te schrijven. We zijn pas op de kamer als we de regen opnieuw horen neerplenzen. Tegen half acht heb ik gedaan met schrijven en trekken we toch maar, gewapend met onze paraplu, terug de stad in. We hebben maar gereserveerd tegen 21 uur, de terrassen zijn overal gesloten, dus moeten we voor ons aperitief op zoek naar een café. Het zit vol dames, die er blijkbaar een zondagse (of zouden ze dat alle dagen doen?) gewoonte hebben van gemaakt elkaar te treffen op café. Emancipatie heet dat. Om 3 minuten vóór 9 zijn we aan restaurant Rio de la Plata, maar we mogen nog niet binnen! Ze gaan maar open om 9 uur. Het is een klein, gezellig restaurantje, enkele trapjes naar beneden, sfeervol en een beetje ouderwetse chique. We hebben er lekker gegeten, maar twee volle menu’s in één dag zijn zelfs voor ons toch wat veel. Tegen kwart vóór elf – vroeg dus!- zijn we terug op onze kamer. Het heeft opgehouden met regenen, maar we vragen ons toch af welk weer we voor de volgende dagen mogen verwachten. Dat ziet er niet al te best uit.Terug naar 2007 Noord-Spanje OVERZICHT
