Maandag 20 oktober 2008 (2)
Van zodra we aan wal gaan, komen we terecht in de toeristenmassa. We moeten een 10-tal minuten wandelen doorheen de drukke winkelstraat waar winkeltjes en cafeetjes mekaar verdringen om de toeristen te bekoren. Op het einde van de straat komen we aan een parkje met een waterpartij. 
Een Chinees boogbruggetje leidt naar het Hotel Paradesa, waar we zullen logeren. Op het water drijft een bamboevlot met een oude man met klein sikje en brede hoed en enkele aalscholvers. Zij poseren hier de hele dag en laten zich natuurlijk voor elke foto betalen. Het hotel ligt in een prachtige tuin met veel bloemen en talloze vrolijk fluitende vogels. Rond het zwembad fladderen grote zwarte vlinders. Dit lijkt wel het paradijs, al moet gezegd dat het geheel er toch een beetje versleten uitziet en niet meer de topklasse blijkt te zijn dat het ooit geweest is. Hier hebben in het verleden zeer veel hoge gasten verbleven. Hun foto’s zijn als getuigenis van betere tijden met trots in de lobby opgehangen: de Amerikaanse presidenten Nixon, Bush en Clinton hebben hier gelogeerd, maar ook de Noord-Vietnamese president Ho Chi Minh was hier meermaals te gast evenals vele Europese staatshoofden. Toch denk ik dat deze mensen vandaag een hotel met meer klasse zouden kiezen. Alhoewel, het is maar de vraag of ze dat in deze streek zouden vinden. We krijgen de tijd om snel in te checken in de mooie, ruime kamers maar om 14.15 uur moeten we alweer op het appel zijn voor een fietstocht.
Een Chinees boogbruggetje leidt naar het Hotel Paradesa, waar we zullen logeren. Op het water drijft een bamboevlot met een oude man met klein sikje en brede hoed en enkele aalscholvers. Zij poseren hier de hele dag en laten zich natuurlijk voor elke foto betalen. Het hotel ligt in een prachtige tuin met veel bloemen en talloze vrolijk fluitende vogels. Rond het zwembad fladderen grote zwarte vlinders. Dit lijkt wel het paradijs, al moet gezegd dat het geheel er toch een beetje versleten uitziet en niet meer de topklasse blijkt te zijn dat het ooit geweest is. Hier hebben in het verleden zeer veel hoge gasten verbleven. Hun foto’s zijn als getuigenis van betere tijden met trots in de lobby opgehangen: de Amerikaanse presidenten Nixon, Bush en Clinton hebben hier gelogeerd, maar ook de Noord-Vietnamese president Ho Chi Minh was hier meermaals te gast evenals vele Europese staatshoofden. Toch denk ik dat deze mensen vandaag een hotel met meer klasse zouden kiezen. Alhoewel, het is maar de vraag of ze dat in deze streek zouden vinden. We krijgen de tijd om snel in te checken in de mooie, ruime kamers maar om 14.15 uur moeten we alweer op het appel zijn voor een fietstocht.
Bij een bruggetje stoppen we om de rijstvelden wat van dichterbij te bekijken. Onmiddellijk verschijnt er een vrouw met een waterbuffel die natuurlijk bij iedereen op de foto moeten. Uiteraard kan ook dit niet zonder fooi. Het is zeer warm en een oud vrouwtje in een klein winkeltje wordt zowat overrompeld want iedereen wil een frisdrank. Ik schaam me een beetje om sommige groepsleden, die geen geduld kunnen opbrengen en zonder enig respect voor het vrouwtje met veel kabaal zichzelf bedienen. Het vrouwtje weet niet waar ze het heeft.
Nu loopt de route over een kiezelpad doorheen een klein dorpje en kort daarna bereiken we de rivier. Chinese toeristen laten zich hier op een bamboevlot rondvaren. Op het vlot staan een tuinstoel en -parasol
gemonteerd en een stuurman bedient een lange stok als peddel. Intussen amuseren de spelevarende toeristen zich kostelijk en luidruchtig terwijl ze mekaar met water nat spuiten. Zo drijven er tientallen vlotten op de rivier en onder de brug door. Ze vormen een vrolijk en bont schouwspel. Dit is natuurlijk bijzonder dankbaar materiaal voor foto en vooral voor video. Maar dat is zonder de rest van de groep gerekend. We krijgen nauwelijks de tijd om te filmen en we geraken opnieuw ver achterop. Het is alsof sommigen er een zaak van gemaakt hebben om deze fietstocht in een recordtempo af te leggen. Ik besluit me er niets van aan te trekken. Ze kunnen toch niet anders dan op het einde op ons wachten en Tom geeft ons daarin groot gelijk. Zo lukt het ons toch om enkele prachtige beelden te schieten van tafereeltjes uit het landleven: boerinnen die stroscholven uitzetten, een boer die zijn buffels hoedt, enz. En dit alles tegen het indrukwekkende decor van de krentenbrodenbergen. Schitterend!
Op het einde van de rit hebben we de rest bijgebeend en in groep gaat het door het drukke verkeer van de hoofdstraat. Het is leuk om zelf eens te fietsen tussen de drukte van auto’s, brommers en andere fietsers. Dit is het echte China, zoals we het ook in de andere steden hebben gezien. Het blijft toch uitkijken en Tom is blij wanneer iedereen ongedeerd het eindpunt bereikt. Het is de laatste jaren zo druk geworden, dat hij denkt dat deze fietstocht wellicht uit het programma zal geschrapt worden. Het zou jammer zijn. Om 16.30 uur zijn we terug en we krijgen wat vrije tijd tot 18.45 uur. We kunnen dus nu onze laatste yuans uitgeven, dus wandelen we de West Street in waar het krioelt van de souvenirwinkeltjes.
Eerst springen we nog eens binnen in een van de kunstwinkeltjes van het hotel en ik tik er nog twee cd’s op de kop met traditionele fluitmuziek. Ze zitten in een mooi houten doosje verpakt en kosten slechts 40 Yuan. Ik ben bang katten in zakken te kopen en vraag of het niet mogelijk is om ze te beluisteren. De vriendelijke verkoopster doet alle moeite om ergens een klein cd-spelertje te vinden, haalt de cd’s uit de verpakking en laat me luisteren. Gelukkig is dit precies wat ik voor mijn film nodig heb en de koop wordt gesloten. Zonder afbieden deze keer want de prijs is al zo laag en het meisje was zo vriendelijk…
Terug naar 2008 China OVERZICHT
Terug naar 2008 China OVERZICHT
