Dinsdag 11 juli 2000 (2)
We trekken verder en brengen een bezoek aan het Palazzo Reale, het koninklijk paleis. We bezoeken de koninklijke appartementen, het Teatro di Corte, de Capella Palatina, de majestueuze trappenzaal en de Biblioteca Nazionale. Deze laatste is niet alleen interessant omwille van het oude meubilair en de mooi versierde plafonds en muren, maar vooral wegens de sfeer die er hangt. Het is een actieve bibliotheek waar tientallen mensen aan grote tafels boeken zitten te raadplegen 
en ijverig nota nemen in een absolute, heilige stilte. Er staan hele rekken oude boeken, de meeste in een mooie lederen band. We lopen er als enige toeristen wat onwennig rond. De toegang is gratis, maar we hebben ons bij het binnenkomen wel moeten laten registreren. Als we buitenkomen begint het lichtjes te regenen. Hét moment om de Galeria Umberto I binnen te gaan. De beroemde overdekte winkelgalerij bestaat uit twee lange gangen die elkaar kruisen. Het kruispunt ligt onder een grote glazen koepel en de vloer is van marmer met in het midden een grote (maar niet zo mooie) mozaïek. De winkels zijn poepchique. Het wordt stilaan tijd om de terugweg naar het hotel aan te vatten, maar we lopen toch eerst nog eens langs het Castel Nuovo. Onze reisgids vermeldt weinig bezienswaardigs aan de binnenkant en we beperken ons dus tot een blik op de kolossale burcht en de binnenkoer. Nog een paar terrasjes voor een aqua minerale en om 18:00 uur zijn we terug in ons hotel. De vermoeidheid valt nog mee.
en ijverig nota nemen in een absolute, heilige stilte. Er staan hele rekken oude boeken, de meeste in een mooie lederen band. We lopen er als enige toeristen wat onwennig rond. De toegang is gratis, maar we hebben ons bij het binnenkomen wel moeten laten registreren. Als we buitenkomen begint het lichtjes te regenen. Hét moment om de Galeria Umberto I binnen te gaan. De beroemde overdekte winkelgalerij bestaat uit twee lange gangen die elkaar kruisen. Het kruispunt ligt onder een grote glazen koepel en de vloer is van marmer met in het midden een grote (maar niet zo mooie) mozaïek. De winkels zijn poepchique. Het wordt stilaan tijd om de terugweg naar het hotel aan te vatten, maar we lopen toch eerst nog eens langs het Castel Nuovo. Onze reisgids vermeldt weinig bezienswaardigs aan de binnenkant en we beperken ons dus tot een blik op de kolossale burcht en de binnenkoer. Nog een paar terrasjes voor een aqua minerale en om 18:00 uur zijn we terug in ons hotel. De vermoeidheid valt nog mee.
Voor het avondeten trekken we opnieuw naar de Borgo Marinaro, het schiereiland van het Castello del’Ovo. Er is nog geen volk want het is nog maar halfacht. We drinken eerst nog een daiquiri op een terras. Er staat een felle wind en wanneer we aan tafel gaan in het Sailor’s Café
is er nog altijd nauwelijks volk. Tussen 21:00 en 22:00 uur loopt het grote terras echter volledig vol en het wordt echt gezellig. Het eten is lekker, maar de bediening kan beter: eerst brengen ze voor C het verkeerde gerecht en daarna ontbreken de courgettebloemen. Na het eten lopen we nog even langs bij La Bersigliera, het best genoteerde restaurant van de buurt. Vanavond is het gesloten, maar morgen willen we hier komen en we gaan alvast de kaart eens bekijken. Het is er zeer druk en het terras baadt in het licht. Een filmploeg is er de voorbereidingen aan het treffen voor de opname van een scène. Alle tafeltjes zitten vol met figuranten en we hopen stilletjes dat ze er een paar te kort komen. Overal worden lekkere gerechten opgediend, maar… niemand mag ze aanraken! Voortdurend worden figuranten (stuk voor stuk mannequins) van tafel veranderd om aldus het ideale décor te vormen. Het voornaamste speelt zich uiteraard af aan het tafeltje van de hoofdacteurs: een jong koppeltje wordt door een bloemenventer een ruiker bloemen aangeboden. Het is mooi om zien hoeveel voeten het in de aarde heeft vooraleer een korte, eenvoudige scène opgenomen is en hoeveel volk erbij betrokken is. Geen wonder dat films veel geld kosten.