Donderdag 23 oktober 2008 (3)
De Peak Tram is een oud trammetje dat sinds meer dan een eeuw de mensen naar de 553 meter hoge Victoria Peak brengt, het hoogste punt van het eiland. Hier heb je een schitterend panoramisch zicht op Hongkong en Victoria Harbour. Het trammetje wordt getrokken door een stalen kabel die oorspronkelijk werd aangedreven door een stoommachine op basis van steenkool, maar nu door een ultramodern computergestuurd elektrisch aandrijfsysteem. De helling van het traject is ongeveer 1,3 kilometer lang en heeft op zijn steilste punt een hellingsgraad van 27%. De rit is een belevenis op zich en het uitzicht is sensationeel: geleidelijk stijg je boven de wolkenkrabbers uit om boven op de top de hele stad aan je voeten te zien liggen. Het panorama is werkelijk adembenemend en we blijven er dan ook minutenlang stilzwijgend naar kijken. Jammer genoeg is er tamelijk wat nevel zodat het uitzicht niet tot aan de einder reikt. Hier boven krijgen wat vrije tijd vooraleer te verzamelen in restaurant The Peak waar we het grote afscheidsdiner zullen krijgen. 
We wandelen van uitkijkplatform naar uitkijkplatform en terwijl de duisternis stilaan over de stad neerdaalt, maken we voortdurend foto’s en videobeelden. We hebben er een korte ontmoeting met een Bruggeling die op zijn eentje een wereldreis aan het maken is. Het is nu helemaal donker, maar het is nog steeds warm. De nevel is grotendeels opgetrokken. Het afscheidsmaal is niet slecht, maar er is helemaal geen sfeer in de groep. We laten het ons echter goed smaken en genieten toch van deze speciale locatie. De terugreis verloopt per bus en tijdens de lange afdaling naar Central District krijgen we af en toe tussen de bomen een prachtige doorkijk op Hongkong by Night. Om 21 uur zijn we terug in het Hotel Nikkon, een van de mooiste vijfsterrenhotels op Kowloon. De kamer is zéér chique, maar er hangt een rookgeur. We nemen een snelle douche en vragen bij de receptie twee kuyata’s voor de gezelligheid. Dat zijn Japanse kamerjassen en ik voel me een echt luxepaard wanneer ik in mijn kamerjas aan het immense bureau mijn dagboek invul. Zalig! Maar, veel tijd hebben we niet want we hebben een afspraak om 22 uur met Johan en Rita om samen nog een uitstapje te doen naar Nathan Road, de bekende hoofdstraat van Kowloon. We nemen een taxi en binnen de vijf minuten staan we midden in de bruisende drukte en de knipperende, reuzengrote neonreclames. 
Overal zijn er felverlichte winkeltjes waar echter niets dan prullen verkocht worden. We wandelen de straat enkele honderden meters af, maar belanden algauw in de minder drukke kant, waar helemaal niets meer te beleven valt. Dit valt wel wat tegen. We lopen nog even binnen in het poepchique Penninsula Hotel, dat samen met het wereldberoemde Raffles tot de absolute tophotels in de wereld behoort. Het gebouw in koloniale stijl is groots en weelderig en in de grote lobby, met zijn luxueuze winkeltjes voelen we ons niet echt thuis. Op een klein balkonnetje boven de lobby zit 24 uur op 24 een salonorkestje te spelen. Wij lopen er met openhangende mond rond, maken een paar fotootjes en gaan dan maar weer naar buiten. Dit is niet echt voor ons, téveel luxe en bijna decadent. We zijn amper een uur van ons hotel weg en we hebben al het gevoel dat we het gehad hebben, dus een beetje ontgoocheld besluiten we maar om terug te keren en een laatste drankje te gebruiken in ons hotel. We trekken naar de Sky Lounge op de veertiende verdieping. Ook hier hebben we een indrukwekkend uitzicht over de haven en Central Hongkong. Bij een lekkere cocktail sluiten we hier samen met Johan en Rita onze reis af. Morgen volgt nog de lange en vervelende reis terug, maar hier houdt het op. Het is ruim over middernacht als we voor de laatste keer onze valiezen pakken en onder de wol kruipen.
Terug naar 2008 China OVERZICHT
We wandelen van uitkijkplatform naar uitkijkplatform en terwijl de duisternis stilaan over de stad neerdaalt, maken we voortdurend foto’s en videobeelden. We hebben er een korte ontmoeting met een Bruggeling die op zijn eentje een wereldreis aan het maken is. Het is nu helemaal donker, maar het is nog steeds warm. De nevel is grotendeels opgetrokken. Het afscheidsmaal is niet slecht, maar er is helemaal geen sfeer in de groep. We laten het ons echter goed smaken en genieten toch van deze speciale locatie. De terugreis verloopt per bus en tijdens de lange afdaling naar Central District krijgen we af en toe tussen de bomen een prachtige doorkijk op Hongkong by Night. Om 21 uur zijn we terug in het Hotel Nikkon, een van de mooiste vijfsterrenhotels op Kowloon. De kamer is zéér chique, maar er hangt een rookgeur. We nemen een snelle douche en vragen bij de receptie twee kuyata’s voor de gezelligheid. Dat zijn Japanse kamerjassen en ik voel me een echt luxepaard wanneer ik in mijn kamerjas aan het immense bureau mijn dagboek invul. Zalig! Maar, veel tijd hebben we niet want we hebben een afspraak om 22 uur met Johan en Rita om samen nog een uitstapje te doen naar Nathan Road, de bekende hoofdstraat van Kowloon. We nemen een taxi en binnen de vijf minuten staan we midden in de bruisende drukte en de knipperende, reuzengrote neonreclames. Overal zijn er felverlichte winkeltjes waar echter niets dan prullen verkocht worden. We wandelen de straat enkele honderden meters af, maar belanden algauw in de minder drukke kant, waar helemaal niets meer te beleven valt. Dit valt wel wat tegen. We lopen nog even binnen in het poepchique Penninsula Hotel, dat samen met het wereldberoemde Raffles tot de absolute tophotels in de wereld behoort. Het gebouw in koloniale stijl is groots en weelderig en in de grote lobby, met zijn luxueuze winkeltjes voelen we ons niet echt thuis. Op een klein balkonnetje boven de lobby zit 24 uur op 24 een salonorkestje te spelen. Wij lopen er met openhangende mond rond, maken een paar fotootjes en gaan dan maar weer naar buiten. Dit is niet echt voor ons, téveel luxe en bijna decadent. We zijn amper een uur van ons hotel weg en we hebben al het gevoel dat we het gehad hebben, dus een beetje ontgoocheld besluiten we maar om terug te keren en een laatste drankje te gebruiken in ons hotel. We trekken naar de Sky Lounge op de veertiende verdieping. Ook hier hebben we een indrukwekkend uitzicht over de haven en Central Hongkong. Bij een lekkere cocktail sluiten we hier samen met Johan en Rita onze reis af. Morgen volgt nog de lange en vervelende reis terug, maar hier houdt het op. Het is ruim over middernacht als we voor de laatste keer onze valiezen pakken en onder de wol kruipen.Terug naar 2008 China OVERZICHT
