Zaterdag 27 april 2013 (3)
Na het eten gaan we naar de via dei Condotti. Je kan er op de hoofden lopen. Het zijn vooral toeristen op weg naar de fameuze Spaanse Trappen op het einde van de straat. De kopers zijn in deze buurt eerder schaars: in de dure zaken van kleren, schoenen en lederwaren staat vaak een horde verkopers werklooos op klanten te wachten. Hier loop je trouwens niet zomaar een winkel binnen. Aan de deur staat een bediende om gewone lieden zoals wij af te houden. Langs de via della Croce keren we terug richting Spaanse Trappen.
Ook hier weer een drukte van jewelste: op en vòòr de trappen verdringen de toeristen zich. En ja de hoge trappen, kleurrijk versierd met weelderig bloeiende azalea’s, en de kerk bovenop hebben wel iets maar om nu meteen zòveel volk te lokken… ik weet het niet. We vertoeven er niet lang en gaan op zoek naar een lekkere koffie. Het beroemde Caffè Greco laten we links liggen alweer wegens veel te druk. Intussen heeft A ons verlaten. Hij voelde zich de hele dag al moe en mottig en heeft nu besloten zich met een taxi te laten terugbrengen naar het hotel om wat uit te rusten op bed. Het is intussen lichtjes beginnen regenen maar als we op de gezellige Piazza di San Lorenzo in Lucina komen, is het weer droog en we vleien ons een beetje vermoeid neer op een terras en bestellen een koffie of een fris biertje. En dan wordt het stilaan tijd om te beginnen 
afzakken naar het hotel. We wandelen door smalle straatjes met talrijke leuke winkeltjes en wanneer het opnieuw begint te regenen stappen we nog even de kerk van Santa Maria Maddalena Camilliani binnen en nadien begint het pas goed te regenen. Tot onze grote vreugde stuiten we onverwacht op een gelateria Grom, het superlekkere ijs dat we vorig jaar in Venetië leerden kennen, “il gelato come una volta” of “ijsjes zoals weleer”. Het wordt op oude wijze bereid en bij het scheppen geduldig opgeklopt tot een zachte, smeuïge massa. We kunnen niet aan de verleiding weerstaan en genieten van een cono met ijs van gezouten caramelen fior di latte. Een verrukking. Terwijl het buiten water giet en wij binnen aan ons ijsje likken, ontmoeten we er een koppel Vlamingen uit Waarschoot. Nadat we wat ervaringen hebben uitgewisseld en elkaar nog een leuk verblijf in Rome hebben gewenst, heeft de regen opgehouden en kunnen we weer op pad. We gaan nog op zoek naar de kerk vanSant’Ignazio de Loyola de stichter van de Jezuïetenorde, maar vinden ze niet.
afzakken naar het hotel. We wandelen door smalle straatjes met talrijke leuke winkeltjes en wanneer het opnieuw begint te regenen stappen we nog even de kerk van Santa Maria Maddalena Camilliani binnen en nadien begint het pas goed te regenen. Tot onze grote vreugde stuiten we onverwacht op een gelateria Grom, het superlekkere ijs dat we vorig jaar in Venetië leerden kennen, “il gelato come una volta” of “ijsjes zoals weleer”. Het wordt op oude wijze bereid en bij het scheppen geduldig opgeklopt tot een zachte, smeuïge massa. We kunnen niet aan de verleiding weerstaan en genieten van een cono met ijs van gezouten caramelen fior di latte. Een verrukking. Terwijl het buiten water giet en wij binnen aan ons ijsje likken, ontmoeten we er een koppel Vlamingen uit Waarschoot. Nadat we wat ervaringen hebben uitgewisseld en elkaar nog een leuk verblijf in Rome hebben gewenst, heeft de regen opgehouden en kunnen we weer op pad. We gaan nog op zoek naar de kerk vanSant’Ignazio de Loyola de stichter van de Jezuïetenorde, maar vinden ze niet.
Om 18 uur zijn we terug in ons hotel en om 19 uur stipt staan we in de Salumeria Roscioli waar we gisteren gereserveerd hebben en nog net een tafel konden bemachtigen van 19 tot 21 uur. De winkel is intussen min of meer omgebouwd tot restaurant. Alle muren zijn gevuld met rekken waarop een indrukwekkende collectie wijnen. We beginnen met een lambrusco als aperitief, een lichtjes parelende rode wijn uit Emilia-Romagna, eens iets anders dan de klassieke prosecco. Bij wijze van hapje en meteen ook als voorgerecht bestellen we twee borden antipasti die we onder ons zessen verdelen. A is er intussen terug bij. Hij heeft goed geslapen en voelt zich goed genoeg
om mee te eten. Het is heerlijk: vers afgesneden charcuterie en diverse groenten “all’olio”. Als hoofdgerecht kiest C voor een burrata (een fantastische mozarella-achtige kaas uit Puglia) met pomodorini en ik voor spaghetti al bottarga (kuit vanmuggine of harder). Bij de anderen komt o.a. eencarpaccio van scamorza (gerookte kaas) en eentagliata di manzo (sneetjes mals gebakken rundsvlees) op tafel. De pinot noir uit Aosta is een perfecte begeleider. Iedereen geniet en we besluiten om hier nog eens terug te komen. We reserveren meteen voor maandagavond. Het is precies 21 uur als we buiten stappen en we maken nog een wandeling naar de Piazza Navona. Het is droog maar frisjes en er valt zelfs even een klein beetje regen. Op het plein is er weinig of geen sfeer en we besluiten om toch maar terug te keren naar de Campo de’ Fiori. Hier is het inderdaad veel gezelliger: meer volk, animatie door een clown die op een originele manier speelt met de voorbijgangers. Na een biertje of een Spritz Aperol zijn we om 23 uur terug in ons hotel. We zullen ongetwijfeld goed slapen want we hebben een lange dag en heel wat kilometers in de benen.
Terug naar 2013 Rome OVERZICHT
om mee te eten. Het is heerlijk: vers afgesneden charcuterie en diverse groenten “all’olio”. Als hoofdgerecht kiest C voor een burrata (een fantastische mozarella-achtige kaas uit Puglia) met pomodorini en ik voor spaghetti al bottarga (kuit vanmuggine of harder). Bij de anderen komt o.a. eencarpaccio van scamorza (gerookte kaas) en eentagliata di manzo (sneetjes mals gebakken rundsvlees) op tafel. De pinot noir uit Aosta is een perfecte begeleider. Iedereen geniet en we besluiten om hier nog eens terug te komen. We reserveren meteen voor maandagavond. Het is precies 21 uur als we buiten stappen en we maken nog een wandeling naar de Piazza Navona. Het is droog maar frisjes en er valt zelfs even een klein beetje regen. Op het plein is er weinig of geen sfeer en we besluiten om toch maar terug te keren naar de Campo de’ Fiori. Hier is het inderdaad veel gezelliger: meer volk, animatie door een clown die op een originele manier speelt met de voorbijgangers. Na een biertje of een Spritz Aperol zijn we om 23 uur terug in ons hotel. We zullen ongetwijfeld goed slapen want we hebben een lange dag en heel wat kilometers in de benen.Terug naar 2013 Rome OVERZICHT
