Duitser dan Duits

Donderdag 12 september 2013 (1)

We hebben beiden goed geslapen, al had ik even last van een kramp in mijn been. De rit van vandaag zal ons langs het Otavigebergte en via Tsumeb tot aan de rand van het beroemde Etosha National Park brengen. Ook vandaag onderhoudt Marc ons onderweg met interessante wetenswaardigheden. Hij heeft het o.m. over autorijden in Namibië. Met zijn 500.000 auto’s op een oppervlakte van 27 keer België is er zeer weinig verkeer en toch is het aantal verkeersdoden per jaar hier even hoog als in België. De Namibische wegen zijn immers gevaarlijk om diverse redenen: ten eerste zorgen de lange, eentonige wegen ervoor dat chauffeurs al eens dreigen de concentratie te verliezen en naast de baan of op het andere rijvak terecht komen; ten tweede zorgt overstekend wild regelmatig voor ernstige aanrijdingen en tenslotte zijn de grindwegen niet altijd in even goede staat waardoor je riskeert de controle over het stuur te verliezen. De staat van de grindwegen zorgt overigens ook voor talloze platte of kapotte banden en gebroken voorruiten. Zo beweert Marc zelf 30 à 40 keer per jaar met dergelijke pech af te rekenen te hebben. Het openbaar vervoer biedt overigens weinig alternatief: de (weinige) treinen zijn onveilig en traag en daarenboven vooral goederentreinen. Er zijn geen openbare bussen en de shuttles die ze vervangen, zijn onbetrouwbaar en zeer onveilig. Klinkt allemaal nogal onrustwekkend of zou het een handigheid zijn van Marc om de begeleide groepsreizen te promoten?

In Okorusu rijden we langs een Belgisch bedrijf: Solvay heeft hier een belangrijke fluorietmijn en even verder is er een splinternieuwe goudmijn in opbouw. Omstreeks 10 uur bereiken we Tsumeb, de poort naar Noord-Namibië en vroeger een belangrijke mijnstad, waar naast koper en zink ook allerlei andere ertsen werden opgegraven. Nu is echter alleen nog de immense smeltoven actief.  Het stadje komt er netjes voor met goed onderhouden parken, maar de straten zijn zo goed als verlaten. We brengen een bezoek aan het plaatselijk museum dat vooral voorwerpen en reminiscenties bevat aan de Duitse koloniale periode: stoom- en andere machines, legermateriaal, allerhande instrumenten, kledij, vlaggen, postzegels…

Aandachtstrekker is een authentieke ossenwagen waarmee de Afrikaanse boeren in de 19^eeeuw vanuit de Kaapprovincie het binnenland in trokken. Je weet wel: “Ry maar aan ossewa, ry maar aan…”. Alles is mooi gepresenteerd en zeer netjes. Het museum oogt Duitser dan Duits en het moet dan ook geen verwondering baren dat het een grote aantrekkingskracht heeft op de vele Duitse toeristen die jaarlijks Namibië bezoeken. De hemel is staalblauw en de zon brandt heet op onze hoofden. 

Terug naar 2013 Namibië OVERZICHT