Woensdag 16 juli 2003
Vandaag nemen we het vliegtuig naar Mae Hong Son, waar we de resterende 3 dagen zullen doorbrengen. Het is een facultatief en dus bijbetalend gedeelte van de reis, maar iedereen van de groep gaat mee. Op de luchthaven ontmoeten Johan en Lieve hun dochter en vriend. Ze wisten uiteraard wél dat ze ook in Thailand op vakantie waren, maar helemaal niet dat we samen het vliegtuig zouden nemen naar Mae Hong Son. Het is een onverhoopte en hartelijke ontmoeting. Mae Hong Son ligt midden in de beboste bergen van het Noorden, dicht bij de Birmaanse grens. Jarenlang was deze plek een afgelegen verbanningsoord voor ambtenaren die zich hadden misdragen. Hier zullen we drie dagen verblijven en kennismaken met verschillende bergvolkeren maar vooral genieten van de natuur. De vlucht duurt ongeveer 40 minuten en verloopt vlot. We overvliegen eindeloos uitgestrekte bossen en het is bijna middag als we voet aan grond zetten. We hebben een hele lading eten mee in grote isomo-kisten. Alle dagen wordt het hotel, dat overigens eigendom is van Singha Tours onze lokale touroperator, bevoorraad met vers vlees en vis. Guido ziet al uit naar de "fantastische" barbecue die ons vanavond te wachten staat. Per jeep gaat het eerst naar een eenvoudig restaurantje waar we opnieuw lekker eten. Het is zeer warm en hoofdzakelijk zonnig.
Na de lunch brengen de jeeps ons naar ons eerste bergdorpje: een Hmong gemeenschap waar we een klein schooltje bezoeken en overal omstuwd worden door joelende kinderen, die gretig onze snoepjes mee graaien.
C koopt er van een oud vrouwtje een klein geborduurd tasje als souvenir. Even later wordt het kritisch gekeurd door een ander oud vrouwtje dat het prompt als véél te duur klasseert. Tegen 16.30 uur bereiken we ons onderkomen voor de volgende drie nachten: het Golden Suite Resort. Een eerder eenvoudig gebouwtje omvat de receptie en het restaurant, maar in de mooie tuin staat een rij houten chalets. Er zijn twee zwembaden. Echte klasse is het echter niet; hier en daar is het niet 100% verzorgd en zelfs wat slordig. Ze zijn wel van plan het niveau wat op te krikken want het restaurant is tot op de grond afgebroken en ze zijn bezig met het bouwen van een totaal nieuw restaurant. In afwachting moeten wij eten in een zaaltje dat eerder aan een Vlaamse parochiezaal doet denken. We hebben nog heel wat tijd vóór het eten en brengen die door aan het kleinste van de twee zwembaden samen met Johan en Lieve, Monique en Jef, Marie-Louise, Jo en Freya. Het is gezellig en er wordt goed gelachen, vooral na het drinken van een stevige cocktail. Af en toe duiken we ven het water in, maar het water is veel te warm, zodat het slechts een beetje verfrissend is als je er uit stapt.
's Avonds zijn we benieuwd voor de barbecue. Het wordt een grote tegenvaller: droog gebakken worst en vlees en… heuse frieten. Alleen het verse fruit is heel lekker. Opnieuw een bewijs dat Guido andere normen en zeker een andere stijl heeft dan wij, want hij vindt dit het einde! Er is aan tafel overigens ook weinig ambiance. Aan een andere tafel zit een tweede groep van Anders dan Anders, de "Mystieke Lotus"-reis. Hier heerst een heel andere sfeer dan bij ons en er blijken vooral enkel luidruchtige Gentenaars de hoge toon te voeren. We komen in gesprek en horen tot onze grote verbazing dat zij zo goed als geen regen hebben gezien niettegenstaande ze nagenoeg dezelfde plaatsen bezocht hebben als wij, zij het met een paar dagen verschil. Zij kunnen ons evenmin geloven als ze horen hoeveel regen wij gehad hebben. Wegens gebrek aan sfeer trekt iedereen vroeg naar bed. Ik heb trouwens wat keelpijn. Na Gert, Lieve en Luc de voorbije dagen, lijkt het mijn beurt te zijn. Een wat late reactie op de airco op onze doorregende bast, denk ik. Gelukkig hebben we onze groepsarts Johan nog. Hij heeft goede pilletjes mee. Hopen maar dat ze "pakken".
Terug naar 2003 Thailand OVERZICHT
Terug naar 2003 Thailand OVERZICHT
