Een klein paradijsje

Vrijdag 29 augustus 2014

De zon schijnt wanneer we opstaan maar er zijn ook enkele wolken. We ontbijten in de bistro van het Domaine de Barres, een grote ruimte waarin bouwstijl en aankleding met elkaar botsen. De poging om met oude foto’s en voorwerpen een nostalgische sfeer te scheppen in een modern interieur is allesbehalve geslaagd te noemen: het is een smaakloze mengeling van materialen geworden zonder samenhang. Het ontbijt is oké en de croissants en chocoladebroodjes zelfs zeer lekker. Vandaag hebben we maar een 130 kilometer af te leggen tot Montaren waar we met B en C en met J en K zijn afgesproken om samen te lunchen. Het is 9:15 uur als we in Langogne vertrekken en de zon is intussen verdwenen. Via de kronkelige D906 rijden we door een stukje Ardèche en langs de rand van de Cévennes naar Alès. Onderweg komen we langs La Garde-Guérin waar we in 2010 logeerden. Het is een mooi middeleeuws dorpje boven op een heuvel dat absoluut een bezoek waard is, maar nu ontbreekt ons de tijd en we laten het links liggen. Via het stuwmeer van Villefort gaat het naar Alès, hoofdstad van de Cévennes maar zonder veel allure. We rijden dus maar meteen door naar Montaren waar we in restaurant La Table 2 de Julien een afspraak hebben met de anderen. Het is nog te vroeg dus we vleien ons nog even neer op een terrasje in de zon voor een Ricard. Hier is het leuk om de tientallen lokale inwoners één voor één te zien binnenkomen voor een goedkope lunch, voorafgegaan door minstens één apéro en veel hartelijk gebabbel en gelach. Om 12:30 uur komen ook B en C aan maar J en K zijn er niet bij. Zij zijn rechtstreeks naar Méjannes gereden want J heeft veel last van een hernia. We schuiven dus maar met zijn vieren aan aan de ‘table de Julien’ op het aangename tuinterras achter het kleine restaurant. Het wordt een gezellige en vooral zeer lekkere lunch, overgoten met een voortreffelijke Coteaux d’Uzès.

 

Vooraleer af te zakken naar Méjannes, stoppen we onderweg om wijn in te slaan. Vanaf nu zijn we te gast bij B en C in het prachtig gerestaureerde landhuis van B’s zus, middenin een schitterend landschap en met een mooie tuin met zwembad. Een klein paradijsje.  J en K hebben zich intussen geïnstalleerd op het terras. J heeft zichtbaar veel last van zijn rug en moet zich zeer rustig houden. Hopelijk kan hij toch wat genieten van het komende weekend.  Het weer is ronduit prachtig en de sfeer 100% zuiders. We bevinden ons eigenlijk in de Gard, maar alles ademt hier de Provence uit: zacht glooiende heuvels, hier en daar een cipres en een schilderachtig huisje met gebogen dakpannen in terracotta. En vooral: de hemel is staalblauw en de temperatuur heerlijk! Later in de namiddag  trekken we met zijn allen naar “Le Grand Frais” voor onze inkopen voor de komende twee dagen en vooral voor de barbecue van morgenavond.  C en J blijven thuis. Le Grand Frais is een warenhuis zoals we ze bij ons jammer genoeg niet kennen: alleen eten en alles in grote hoeveelheden en een ongekende variëteit. De groenten en het fruit liggen er in hoge kleurrijke stapels en zijn krakend vers. Hier zou je gerust kunnen komen om alleen je ogen de kost te geven, maar wij laten het daar natuurlijk niet bij. We verlaten de winkel met een voorraad aan eten alsof we hier veertien dagen gaan blijven. Terug thuis nemen we plaats in de schaduw op het terras en genieten van de omgeving en een lekker glas wijn als aperitief. Wanneer rond 19:00 uur ook R ons is komen vervoegen (zij is per vliegtuig gekomen en heeft in Nîmes een auto  gehuurd), zijn we voltallig en kan ik een fles champagne ontkurken die ik heb meegebracht om onze 40^e huwelijksverjaardag te vieren. Het wordt een gezellige avond met lekker eten en drank en vooral veel gebabbel en gelach.    De thermomix en Talking Tom zijn de sterren van de avond.

Terug naar 2014 Méjannes OVERZICHT