Woensdag 27 augustus 2014
Voor onze eerste etappe moeten we maar een 530 kilometer doen, dus heel vroeg vertrekken hoeft niet. Het grootste deel van de rit loopt over de autosnelweg en volgens de routeplanner moeten we ongeveer vijf en een half uur rijden voor we Mont-Saint-Jean (Côte-d’Or) bereiken waar we onze eerste B&B geboekt hebben. Om 8 uur stipt rijden we de E17 op richting Lille en vervolgens via Reims tot Troyes waar we de richting Auxerre-Paris nemen en de snelweg verlaten. Aanvankelijk is het nevelig maar in de loop van de voormiddag komt de zon er toch regelmatig door. Op de middag houden we voor het eerst halt in Chaource in de hoop er een kleinigheid te eten. Het stadje trekt ons aan - wellicht omdat het bekend is door de gelijknamige kaas – maar stelt niet zo heel veel voor en… er is geen enkel restaurant open. We nemen toch even de tijd voor een terrasje en een plasje en trekken dan verder. We zijn in de Aube, na de Marne het tweede en minder gekende deel van de champagnestreek. Het landschap golft zachtjes en de kronkelende weg voert ons door een mooi en lieflijk landschap tussen eindeloze wijngaarden. We rijden door enkele pittoreske dorpjes met vaak schilderachtige kerkjes uit de 12e à 13e eeuw maar. De goed verzorgde huizen van de kleine champagneboeren zijn overal aanwezig. Er is nagenoeg geen verkeer en midden in een kaal veld staat een eenzaam klein hertje ons nieuwsgierig aan te staren. We voelen het vakantiegevoel van 40 jaar geleden terugkomen, toen we steevast op die manier langs secundaire wegen heel Frankrijk doorkruisten. Heerlijke herinneringen! Op de middag krijgen we enkele regendruppels maar voor de rest zorgen de imposante wolkenhemels waar voor een perfecte omkadering. De zon doet haar best om er af en toe eens door te priemen.
We moeten nu wel snel iets vinden om te eten, maar er is nergens ook maar één restaurant te bespeuren en de tijd begint te dringen. Uiteindelijk belanden we in Les Riceys waar we Le Marius
vinden, een ‘Logis de France’-hotel met drie sterren. Het restaurant is ondergebracht in een kelder onder de recent gerestaureerde gewelven. Het is er gezellig en behoorlijk druk, maar er is toch nog een tafeltje voor twee vrij. We zijn niet van plan om uitgebreid te eten, maar aan het menu du jour à 13,50 € kunnen we toch niet weerstaan. Voor die prijs mogen we eerst aanschuiven aan een buffet met heerlijk verse crudités en patés, vervolgens een hoofdgerecht (C neemt lieu noir en ik foie de veau), kaas (plateau of fromage blanc au sucre) en een dessert (clafoutis aux mirabelles). In de prijs is zelfs per persoon een kwart litertje wijn inbegrepen. Ook dit is (bijna) zoals vroeger: eenvoudige kost zonder poespas maar lekker. We zijn blij dat we toch nog het Frankrijk uit onze verrre herinneringen terugvinden. Door dit onverwacht uitgebreid menu is het al 15:00 uur als we terug in de auto stappen voor de resterende 100 kilometer. Vooral het eerste stuk van de route loopt door een zeer mooie streek. Het is er vooral zeer rustig en er is geen mens te zien. Ons nostalgisch gevoel wordt nog versterkt door Radio Nostalgie die ononderbroken oude Franse hits uit de jaren ’60 en ’70 geeft: Claude François, Johnny Halliday, Dalida, Michel Fugain, Joe Dassin, Charles Aznavour, enz. De zender zal ons verder de hele reis vergezellen en ons constant in de nostalgische sfeer houden.
We rijden nu een stukje door de Morvan met zijn weidse uitzichten over de groene heuvels en uitgestrekte weiden waarop de befaamde Charolais-koeien kleine groepjes witte stippen vormen. Hier en daar vormt een klein groepje bomen voor diepte en reliëf. We schieten goed op en zodoende is het nog te vroeg om rechtstreeks naar onze verblijfplaats te rijden. We doen dus nog een klein ommetje langs Saulieu waar we even door de stille winkelstraatjes wandelen en op een terrasje onszelf tracteren op een vroeg aperitief. En wat kunnen we hier beter drinken dan een glas heerlijk gekoelde Bourgogne Aligoté? We zijn immers in de Côte-d’Or in Bourgogne.
Stipt om 18:00 uur bereiken we Château Les Roches in Mont-Saint-Jean de B&B waar we vannacht zullen verblijven. Het is een klein schattig kasteeltje, of beter gezegd eerder een grote villa met een torentje, balkonnetjes en talrijke uitbouwsels. Binnen is het in stijl aangekleed met veel tierelantijntjes die evenwel helemaal in de stijl van het huis passen. We klimmen tot op de tweede verdieping waar we een vrij ruime kamer op de achterkant worden toegewezen. Alles is perfect in orde maar komt toch een beetje oubollig en een tikkeltje geforceerd over. Het huis staat tegen een steile helling aangebouwd maar heeft desondanks een mooie, zij het wat slordige tuin met diverse zithoeken met bankjes en prieeltjes. Er groeien druiven en bosaardbeitjes. In afwachting van het avondeten doen we een kleine wandeling in de buurt. Château Les Roches is zeer rustig gelegen even buiten het dorp in een stille straat met amper een paar huizen en uitkijkend op een weidse vallei. Bij de buurman-viticulteur hangt een bordje: “recrute vendangeurs pour le 28”. Voor morgen dus, maar daar hebben wij geen tijd en geen goesting voor… Vandaag is het restaurant van het kasteeltje jammer genoeg gesloten zodat we genoodzaakt zijn om in het dorp te gaan dineren. Maar geen nood: gastheer Tobias, een jonge Duitser, is zo vriendelijk om voor ons een tafel te boeken in restaurant Le Médiéval op amper 5 minuutjes wandelen. Het probleem is echter dat we beiden na de maalijd van deze middag absoluut geen honger hebben. Het restaurant heeft een zekere klasse alhoewel we ook hier het gebrek aan verfijning en zelfs wansmaak moeten vaststellen die vele Franse interieurs kenmerken. We besluiten om het te houden bij één gerecht en kiezen voor “le poisson sauvage de la petite pêche”. Dat blijkt vandaag een dorade te zijn in haar geheel op de graat gebakken in ui, tomaat en look en vergezeld van een groot bord diverse warme groenten en aardappelen. Een hele hap! De vis is zeer sappig zij het net iets te weinig gaar zodat een deel aan de graat blijft plakken. Erg is dat echter niet want het smaakt voortreffelijk en we krijgen toch niet alles op! We hebben spijt dat we deze middag zoveel gegeten hebben… De fles chardonnay van de lokale Côteaux d’Auxoise smaakt eveneens lekker en benevelt onze hoofden zodat we al gauw verlangen naar een zacht bed… De korte wandeling naar het hotel in de frisse avondlucht en enkele regendruppels doen ons deugd maar als we om 22:00 uur op de kamer komen, duike we meteen in bed en vallen onmiddellijk in een diepe en zalige slaap. Het was een lange dag en ik ben tamelijk moe maar verder heb ik de hele dag geen last gehad van pijn noch vermoeidheid.
Terug naar 2014 Méjannes OVERZICHT
Terug naar 2014 Méjannes OVERZICHT
