De grootste kerk van Portugal

Woensdag 10 juni 2015 (1)

Het is alweer onze vijfde dag in Portugal en we hebben nog maar amper 170 kilometer op de teller. Vandaag brengen we daar verandering in. We rijden naar Golega in het binnenland maar nemen een grote lus via de kust in Nazaré. Onderweg is er heel wat te zien maar ons programma ligt niet helemaal vast. We gaan ons niet opjagen en zien wel waarvoor we tijd hebben. Vandaag is het Nationale Feestdag dus misschien krijgen we onderweg wel wat folklore te zien. De hemel is helemaal bewolkt als we om 9:45 uur vertrekken en op de rustige autosnelweg is het grijs en zelfs wat mistig. Gelukkig zorgen de uitbundig bloeiende oleanders in de middenberm voor wat kleur.

Nazaré

Om 11:00 uur bereiken we het kuststadje Nazaré. We kunnen onze pull goed gebruiken en mede door het weer biedt het stadje een weinig vrolijke indruk. Het grote zandstrand ligt er tamelijk verlaten bij en de hoge rotskust oogt somber in de nevel. Een korte wandeling volstaat om alles gezien te hebben: een paar leuke smalle straatjes, een brede wandeldijk, winkels en kraampjes met kitscherige spullen voor de toeristen en we hebben het gehad. Na een klein half uurtje zijn we al weer weg en daardoor hebben we zeker de tijd om zowel Alcobaça als Batalha te bezoeken. Alcobaça ligt amper 16 kilometer verder het binnenland in. Onderweg verliezen we wat tijd wanneer we worden opgehouden door een hele reeks brandweerwagens. We vermoeden een ernstig ongeval maar het blijkt een bijeenkomst te zijn van alle korpsen uit de wijde omgeving naar aanleiding van de Nationale Feestdag.  Dat is niet de folklore die we verwachtten en die zullen we overigens de rest van de dag ook niet te zien krijgen. Later vernemen we dat de Nationale Feestdag in Portugal vooral een officiële aangelegenheid is en geen volksfeest. Het volk feest hier op de heiligenfeestdagen en zo zijn er veel. Dat zullen we later in Cascais ondervinden.

 

Monasterio de Santa Maria in Alcobaça

Om 12:30 uur komen we aan bij het Monasterio de Santa Maria in Alcobaça. Op een uitgestrekt plein prijkt een indrukwekkend groot kloostergebouw met in het midden een imposante kerk. Hoge trappen leiden ons naar de ingang en meteen treden we binnen in de enorme ruimte van de kerk, de grootste van Portugal. Zowel het schip als de zijbeuken met hun gotische gewelven zijn indrukwekkend hoog.  Trekpleisters zijn hier de graftomben van Inès de Castro en Peter I maar wij zijn vooral gekomen voor de Claustro do Silencio, de kloostergang der stilte. Elegante en mooi versierde zuiltjes torsen de rondbogen van de buitenmuren die uitgeven op een vierkante binnentuin. Rondom kunnen verschillende zalen bezocht worden, stuk voor stuk indrukwekkend door hun omvang. Het is echter de keuken met een imposante hoge schouw in glanzende keramiek die het meest in het oog springt. Overal zijn overigens moderne (pseudo)kunstwerken in het interieur verwerkt, maar voor mij zijn ze eerder een storend element. Ook buiten op het plein is er overigens wat esthetische hinder in de vorm van een groot podium en tribune, die het uitzicht belemmeren. Ook dat hebben we wellicht te danken aan de Nationale Feestdag. De zon is er weer wanneer we een  plaatsje vinden op  een van de terrassen rond  het plein, met  name in  restaurant  A Casa. C houdt het weer bij geroosterde sardientjes (beter dan die van gisteren) en ik probeer de “Alcobaça Pot”, een lokale specialiteit. Het is een soort pot-au-feu met kip, groenten, worsten en spek in tomatensaus. Niet slecht!