Zaterdag 6 juni 2015 (1)
Het busje van Begoniareizen is iets vroeger dan afgesproken want we moeten via Wondelgem om daar eerst nog twee andere
klanten op te pikken. Na de hevige onweders van gisteren is het deze morgen
mooi en zonnig weer. Er is weinig verkeer en de rit naar Zaventem verloopt dan ook vlotjes, maar bij het naderen van de
luchthaven is er toch een file. Het is 8:40 uur als we worden afgezet, nog mooi
op tijd, en om 9:00 uur zijn we al ingecheckt, volledig electronisch. Voor het
eerst moeten we ook zelf onze bagage inchecken, er komt helemaal geen personeel
meer aan te pas. Het is druk op de luchthaven maar we hebben ruim de tijd om
nog even te verpozen bij een koffie met een croissantje. De Brussels Airlinesvlucht naar Porto vertrekt aan gate A60 en op weg
erheen maken we kennis met de recent vernieuwde terminal: zeer mooi, ruim en
helder en voorzien van heel wat chique shops. Onze nationale luchthaven mag
weer gezien worden en moet niet onderdoen voor de andere internationale
luchthavens. We hoeven eindelijk niet meer de lange ondergrondse wandeling te
maken naar terminal 2. Wanneer eindelijk de tijd van het instappen is
aangebroken, houden we ons rustig op de achtergrond maar als we onze
boardingpas aanbieden, blijkt dat we aan de verkeerde gate staan: dit is de
vlucht naar Ljubliana… We hebben het
blijkbaar niet gehoord toen werd omgeroepen dat de vlucht naar Porto is verhuisd naar een andere gate. Geen probleem echter want de nieuwe gate is
vlakbij en we zijn nog ruim op tijd. Er staat ons een speciaal vliegtuig te
wachten, helemaal geschilderd als een reusachtige zwarte haai en met een
afbeelding van Kuifje: “Rackham with Tintin” naar het Kuifjesalbum
“De Schat van de Scharlaken Rackham”.
Het is een splinternieuwe Airbus A320
die pas drie maanden geleden in gebruik is genomen. Het vliegtuig loopt
helemaal vol maar wanneer we om 10:45 uur helemaal klaar zijn om te vertrekken,
meldt de piloot dat we nog even zullen moeten wachten wegens de grote drukte
zowel in Brussel als in Porto. Zo is het uiteindelijk 11:10 uur
vooraleer de motoren mogen gestart worden en 11:30 uur al we écht de lucht
ingaan. We hebben een economyvlucht dus drank en snacks zijn enkel te
verkrijgen tegen betaling. Ikzelf bereid me wat voor op wat ons te wachten
staat door wat te lezen in de Groene
Michelingids, die we van Caractère
cadeau hebben gekregen. Naast mij zit een Japanner zijn foto’s te bewerken op
zijn laptop: prachtige beelden van Gent.
Hij is ongetwijfeld een professioneel fotograaf want zijn foto’s zijn écht
artistiek.
Om 14:35 uur landen we in Porto. Het is hier een uur vroeger dan
bij ons, dus amper halftwee. We hebben anderhalf uur vertraging. Het is warm en
zonnig en er hangt een brandnevel. Even wachten op de bagage en… onze koffer
komt zowaar als allereerste van de band gerold. Nog nooit gebeurd! Een
shuttlebusje brengt ons naar de terminal van Hertz waar onze huurwagen, een splinternieuwe grijze Renault Captur, op ons staat te wachten.
Ik heb mij een Tomtom-gps aangeschaft
op mijn iPhone en die begeleidt ons feilloos langs de stille snelwegknooppunten…
tot er wegenwerken zijn en daar loopt het even hopeloos strop. We moeten een
andere brug vinden die ons over de brede Dourovallei
brengt. Via een alternatieve route geraken we toch aan de overkant waar we door
smalle straatjes aan de beroemde Ponte Dom
Luis I komen. Die moeten we maar
even oversteken, een korte tunnel door en we zijn vlakbij ons hotel. Alleen
blijkt de straat overdag afgesloten en bij navraag blijkt dat we beter een
parkeergarage in de buurt gaan zoeken en dan tevoet met onze bagage over steile
en hobbelige trottoirs naar het hotel afdalen. Na het inchecken worden we
getracteerd op een welkomdrankje: een “porto
splash”, een droge witte portwijn gemengd met tonic, verfrissend en best
wel lekker. Het Pestana Porto Hotel
is werkelijk schitterend gelegen aan de drukke voetgangerszone van de Cais
da Ribeira en aan de voet van de imposante Ponte Dom Luis I. Het viersterrenhotel strekt zich uit over een
paar huizen langs de kade. Wij zitten op de 3e verdieping en vanuit
ons raam hebben we een ideaal zicht op de brug en de kade waarop het wemelt van
de toeristen. We besluiten ons eerst te verfrissen en om te kleden en dan zo
snel mogelijk in de gezellige drukte te storten en te genieten van de stralende
zon.
Om 16 uur trekken we naar beneden. Om mij te
beschermen tegen de felle zon schaf ik me eerst aan een van de vele kraampjes
een zonnehoed aan. Vijf euro slechts, daar kan je niet aan gefopt zijn ook al
blijkt hij gemaakt te zijn van papier en vervaardigd in China. Dit is het moment voor een terrasje! We
vleien ons neer waar een bordje verse ‘pasteis’
aankondigt. Dat lijkt ons wel iets, maar tot onze ontgoocheling hebben ze er
nog maar eentje… Dan maar een brownie want we hebben toch wel een beetje
honger; we hebben immers sinds deze morgen niets meer gegeten. Daarna wandelen
we de Cais da Ribeira verder af en
bestuderen de menukaarten van de vele restaurantjes op zoek naar iets voor
vanavond. Uiteraard maken we beiden talloze foto’s: de bootjes op de Douro, de kolossale brug, de pittoreske
gevels met hun azulejos en kleurrijke deuren en vensters en natuurlijk de
mensen. Op de andere oever van de rivier kijken we op de wijk Vila Nova de Gaia waar de grote
portohuizen gevestigd zijn. Over de hele oever lees je de reuzegrote
reclameborden: Sandeman, Graham’s,
Taylor’s… Plots verschijnt boven de
huizen een enorme zwarte rookpluim die steeds maar groter wordt. Ergens moet
een hevige brand zijn uitgebroken en het duurt dan ook niet lang of er vliegen
voortdurend helikopters op en af. De toeristen op de kade lijken er zich niets
van aan te trekken.
