Slappe lach aan tafel

Maandag 8 juni 2015 (2)

Om 13:30 uur zijn we terug op weg richting Coimbra, onze eindbestemming voor vandaag. We volgen de A1 maar vergissen ons van afrit en zo moeten we het laatste stuk van de rit over secundaire wegen afleggen. Dat is niet erg want we hebben tijd genoeg en op die manier krijgen we iets meer van het Portugese binnenland te zien. Maar dat valt niet erg mee: geen pittoreske dorpjes maar in tegendeel heel wat lelijke buurten. Om 14:45 uur bereiken we Quinta das Lagrimas, ons hotel waar we de volgende twee nachten zullen verblijven. 

Quintas das Lagrimas, Coimbra

Het is een landhuis even buiten de stad, midden in een uitgestrekt park. Het hotel bestaat uit de oude villa en een moderne aanbouw. Wij krijgen een suite in het oude gedeelte: een ruime kamer met antiek meubilair. Ook de salons en de gangen hebben kasteelallures. We trekken meteen naar het restaurant bij het zwembad in de nieuwe vleugel en bestellen een sandwich en een heerlijk frisse pint bier. Buiten is het té warm in de zon dus we besluiten om binnen te eten. We verkiezen trouwens om ook de rest van de dag maar rustig te genieten van ons mooie hotel en lekker te relaxen. Morgen hebben we immers nog een hele dag om Coimbra te bezoeken. We reserveren een tafel voor het diner want naar eigen zeggen beschikt het hotel over één van de beste restaurants van Portugal, dus dat belooft! We houden ons in alle rust bezig met de verkenning van het hotel en het omliggende park en met het maken van foto’s. We maken een wandeling door de botanische tuin met zijn kolossale bomen waaronder een reusachtige kurkboom met een merkwaardig uitgestrekt wortelstelsel dat als dikke aderen over de grond kronkelt. Het is nog steeds drukkend warm en er lijkt wel onweer op komst. Het wordt ook even donker en het bliksemt in de verte, maar daar blijft het bij. Tegen 19:00 uur zakken we af naar de bar voor een aperitief. Daar maken we verder kennis met een echtpaar uit Dendermonde dat met veel enthousiasme praat over hun passage in de Dourovallei: “onvergetelijk mooi!”. Dat hebben we dus alvast gemist…

En dan kunnen we aan tafel. Het is een zéér mooi en klasserijk restaurant met keurig gedekte tafels en een hele schare stijlvolle dames en heren voor de bediening. Alles tip-top in orde! Dit lijkt dus inderdaad een toprestaurant. We kunnen niet aan de verleiding weerstaan van een Madeirawijn als aperitief (ons tweede van de avond…) en die is bijzonder lekker. Opnieuw moeten we vaststellen dat deze heerlijke wijn bij ons

2 schamele blokjes kaas

miskend wordt en al te weinig wordt geserveerd. We kiezen voor het viergangenmenu à 50 €: rog, Iberico varken, kaas en aardbeienijs. De gerechten zijn stuk voor stuk mooi gepresenteerd en zien er zeer aantrekkelijk uit, maar… ze hebben weinig smaak en de porties zijn belachelijk klein. Bij de kaas krijgt C zowaar de slappe lach. We krijgen een bordje met twee minuscule kubusjes kaas, een minibolletje basilicumijs en een grote krul balsamico-siroop. Het dessert is het beste van de hele maaltijd maar ook hier volgt een slappe lach omwille van de welgeteld twee rode besjes. Als dit tot het beste van Portugal behoort, dan moeten ze maar eens in België komen kijken! Ik troost mij met de woorden van Tamboer zaliger, de marktkramer uit Eeklo, die zei: “Ook al zijt ge bedrogen, ge hebt toch voor zoveel geld plezier gehad!”.