woensdag 12 juli 2000 (2)
Dicht bij het museum vinden we een aangenaam schaduwterras op de Piazza Bellini. Er is een klein parkje met veel groen en rondom staan prachtige gebouwen. In het park een groot standbeeld van de componist. Het is er gezellig en sfeervol en we eten een lekkere insalata caprese: mozzarella, tomaten en oregano. Na het eten hoeven we maar de hoek om te gaan om in het hart van het oude Napels te komen. In de lange Via San Pietro a Maiella komen we ogen tekort om alle winkeltjes, kraampjes, en kleurrijke figuren gezien te krijgen. Bij 
één van de groentenstalletjes voert een oud vrouwtje de resten van haar middageten aan vier kippen, die vrij onder en rond haar kraampje rondscharrelen. De meeste winkeltjes zijn aan het sluiten voor de siësta. Hetzelfde blijkt te gelden voor de vele kerken die we tegenkomen. De zeer interessante San Gregorio Armeno met haar prachtig barokke interieur is in de namiddag zelfs helemaal niet open en ook de Duomo blijkt gesloten evenals de Chiesa San Lorenzo Maggiore. Tot 16:00 uur volgens onze Capitool Reisgids en we denken het anderhalf uur wel te kunnen overbruggen in de vele straatjes en steegjes. Het enige wat open is, is de ondergrondse archeologische site van het klooster van San Lorenzo Maggiore en dus gaan we hier maar even langs. Het is voor historici waarschijnlijk heel interessant, maar het zegt ons niets. In één van de zijstraatjes bezoeken we een klein ateliertje waar twee meisjes heel geduldig santons zitten te beschilderen. In een ander winkeltje maakt een kunstenaar prachtig aangeklede poppen die met zorg nagemaakt worden van afbeeldingen op oude schilderijen. Wanneer het uiteindelijk 16:00 uur geworden is, gaat de San Lorenzo Maggiore niet open. Ze blijft gesloten tot 17:00 uur, net zoals de Duomo. Een nieuw uur wachten is ons te veel, dus we trekken verder naar de Piazza San Domenico Maggiore, waar we eergisteren reeds waren. Hier genieten we van een caffé freddo, eigenlijk een granita van koffie. Heerlijk van smaak en verfrissend! Intussen is mijn tweede videocassette ook vol: al twee uren film van Napels alleen… Ik koop een cd met Napolitaanse liederen om de beelden van mijn film te ondersteunen en zo mogelijk nóg beter de sfeer weer te geven.
één van de groentenstalletjes voert een oud vrouwtje de resten van haar middageten aan vier kippen, die vrij onder en rond haar kraampje rondscharrelen. De meeste winkeltjes zijn aan het sluiten voor de siësta. Hetzelfde blijkt te gelden voor de vele kerken die we tegenkomen. De zeer interessante San Gregorio Armeno met haar prachtig barokke interieur is in de namiddag zelfs helemaal niet open en ook de Duomo blijkt gesloten evenals de Chiesa San Lorenzo Maggiore. Tot 16:00 uur volgens onze Capitool Reisgids en we denken het anderhalf uur wel te kunnen overbruggen in de vele straatjes en steegjes. Het enige wat open is, is de ondergrondse archeologische site van het klooster van San Lorenzo Maggiore en dus gaan we hier maar even langs. Het is voor historici waarschijnlijk heel interessant, maar het zegt ons niets. In één van de zijstraatjes bezoeken we een klein ateliertje waar twee meisjes heel geduldig santons zitten te beschilderen. In een ander winkeltje maakt een kunstenaar prachtig aangeklede poppen die met zorg nagemaakt worden van afbeeldingen op oude schilderijen. Wanneer het uiteindelijk 16:00 uur geworden is, gaat de San Lorenzo Maggiore niet open. Ze blijft gesloten tot 17:00 uur, net zoals de Duomo. Een nieuw uur wachten is ons te veel, dus we trekken verder naar de Piazza San Domenico Maggiore, waar we eergisteren reeds waren. Hier genieten we van een caffé freddo, eigenlijk een granita van koffie. Heerlijk van smaak en verfrissend! Intussen is mijn tweede videocassette ook vol: al twee uren film van Napels alleen… Ik koop een cd met Napolitaanse liederen om de beelden van mijn film te ondersteunen en zo mogelijk nóg beter de sfeer weer te geven.
mensen. Het is 19:00 uur als we in het hotel terug zijn en na een verkwikkende douche trekken we om 20:00 uur naar het restaurant waar gisteren de filmopnamen waren: La Bersigliera. Het waait stevig en het is zó koud dat we een pull-over moeten meenemen. Weldra krijgen we een fikse regenbui en daarna wordt het rustig maar het blijft frisjes. In het restaurant is het zéér druk. Er zijn ontelbaar veel garçons, maar desondanks moeten we onze wijn zelf inschenken. Ook nu weer begint de grootste drukte pas na 22:00 uur. Naast ons zit een Belgisch echtpaar met een “kalf” van een zoon van zo’n 18 jaar. Wij zitten hen in stilte gade te slaan en af te luisteren. De zoon irriteert ons met zijn blasé-gedrag en dito taaltje, maar zijn ouders zijn er blijkbaar wél mee opgezet. Voor ons zijn ze een welkome attractie tijdens het eten.Terug naar 2000 Campania OVERZICHT
