Donderdag 19 september 2013 (2)
Om 13:15 uur zijn we terug in Swakopmund waar het intussen tamelijk zonnig is. We zijn nu vrij tot 18:45 uur en besluiten onder ons tweeën het stadje te gaan verkennen. We wandelen de hoofdstraat in en bij de eerste verkeerlichten slaan we linksaf. De opschriften van de winkels en de straatnamen zijn grotendeels in het Duits en dat doet een beetje raar aan: Adler Apotheke, Drogerie Emil Kiewitt, Am Zoll, Bismarck Strasse, enz. Ook in de winkels word je in eerste 
instantie in het Duits aangesproken. We wandelen langs het Lighthouse, hetAltes Amtsgericht en het Marine Denkmal naar de Kristall Galerie, een museum voor de edelstenen en halfedelstenen. Hier geraken we onder de indruk van de overweldigende pracht van de vele gesteenten in alle mogelijke kleuren: tourmaline, opaal, pietersiet, kwarts,… Ik herinner me niet dat ik ooit zo’n mooie stenen gezien heb en… alles komt uit de Namibische bodem. Wat een rijkdom! Hier staat ook de grootste kristalcluster ter wereld tentoongesteld. Hij is 520 miljoen jaren oud en weegt niet minder dan 14 ton. In de shop zijn schitterende juwelen te koop, maar onze portemonnee is er niet op voorzien. Wij houden het bij een zakje gekleurde steentjes die we zelf mogen bijeenrapen in de “grasp pits” van de “gem garden”. Wij zijn de enigen van de groep die tot hier zijn gekomen en de anderen moeten het zich beklagen dat ze deze kans hebben laten voorbijgaan. 
Achteraf blijkt dat J er toch was, maar zij heeft het mooiste gemist want ze heeft geen toegangsticket gekocht. Als we buitenkomen is het snikheet in de zon. We wandelen dan maar naar het strand. Bij het museum ontmoeten we F en K, die de hele dag ziek in bed hebben gelegen en nu toch een luchtje komen scheppen in de hoop er weer bovenop te komen. Samen drinken we een cola op een terrasje. Het is er heerlijk en we hebben ons zicht in de breed uitdeinende en schuimende golven op het brede strand. F en K houden het verder rustig, maar wij wandelen de kaai af. Op het uiteinde spatten de golven metershoog op tegen de kademuren. Vooraleer we naar het hotel terugkeren, springen we nog even binnen in het ‘Café Anton’, een op-en-top Duitse Konditorei waar ook het gebak écht Duits is. En lekker! In de prachtige boekenwinkel “Die Muschel” kopen we een drietal boeken voor de kleinkinderen.
instantie in het Duits aangesproken. We wandelen langs het Lighthouse, hetAltes Amtsgericht en het Marine Denkmal naar de Kristall Galerie, een museum voor de edelstenen en halfedelstenen. Hier geraken we onder de indruk van de overweldigende pracht van de vele gesteenten in alle mogelijke kleuren: tourmaline, opaal, pietersiet, kwarts,… Ik herinner me niet dat ik ooit zo’n mooie stenen gezien heb en… alles komt uit de Namibische bodem. Wat een rijkdom! Hier staat ook de grootste kristalcluster ter wereld tentoongesteld. Hij is 520 miljoen jaren oud en weegt niet minder dan 14 ton. In de shop zijn schitterende juwelen te koop, maar onze portemonnee is er niet op voorzien. Wij houden het bij een zakje gekleurde steentjes die we zelf mogen bijeenrapen in de “grasp pits” van de “gem garden”. Wij zijn de enigen van de groep die tot hier zijn gekomen en de anderen moeten het zich beklagen dat ze deze kans hebben laten voorbijgaan. Achteraf blijkt dat J er toch was, maar zij heeft het mooiste gemist want ze heeft geen toegangsticket gekocht. Als we buitenkomen is het snikheet in de zon. We wandelen dan maar naar het strand. Bij het museum ontmoeten we F en K, die de hele dag ziek in bed hebben gelegen en nu toch een luchtje komen scheppen in de hoop er weer bovenop te komen. Samen drinken we een cola op een terrasje. Het is er heerlijk en we hebben ons zicht in de breed uitdeinende en schuimende golven op het brede strand. F en K houden het verder rustig, maar wij wandelen de kaai af. Op het uiteinde spatten de golven metershoog op tegen de kademuren. Vooraleer we naar het hotel terugkeren, springen we nog even binnen in het ‘Café Anton’, een op-en-top Duitse Konditorei waar ook het gebak écht Duits is. En lekker! In de prachtige boekenwinkel “Die Muschel” kopen we een drietal boeken voor de kleinkinderen.
Als we om 17 uur terug in het hotel aankomen, blijken de meeste zieken, op een paar uitzonderingen na, zo goed als genezen te zijn. Wij voelen ons beiden goed, al is mijn eetlust toch nog niet helemaal terug. Vanavond is het diner voorzien in restaurant Jetty op het uiteinde van de houten pier. We wandelen er samen met M en L wat vroeger naar toe om op het terras nog een aperitiefje te drinken bij zonsondergang. S vervoegt ons daar en met zijn vijven zijn we getuige hoe de hemel steeds roder kleurt tot de gele zon helemaal door de zee lijkt opgeslorpt te worden.
Intussen beuken de golven schuimend en met veel geweld tegen de pier, wakkert de wind steeds meer aan en wordt het behoorlijk koud. De rest van de groep is nu ook gearriveerd en we stappen het trendy restaurant binnen. Het is er zeer druk en het hele gebouw lijkt wel op de beukende golven te bewegen. We beginnen met 3 heerlijke oesters, zéér vers en lekker, en daarna volgt een gegrilde zeetong met frieten, twee stuks (niet de tongen maar de frieten). Alles bij elkaar is het een reusachtige portie en ik moet er jammer genoeg drievierden van laten liggen, want ik heb nog steeds het gevoel dat mijn maag helemaal vol zit. De wandeling terug is koud, maar deugddoend. De woeste zee is zòver over de rand geslagen dat we op de parking en de weg om grote plassen heen moeten gaan. Om 21:30 uur zijn we terug op onze kamer.
Terug naar 2013 Namibië OVERZICHT
Terug naar 2013 Namibië OVERZICHT
