Maandag 1 september 2014
Als we opstaan is er blauw aan de hemel maar ook zware wolken boven en achter de bergen. Ondanks de frisse wind verkiezen we toch om het ontbijt buiten te nemen. Het is een zeer divers en verzorgd buffet en niettegenstaande het af en toe toch wel een beetje té fris is, genieten we van de vakantiesfeer. Om 09:30 uur verlaten we het prachtige domein van Château Les Oliviers de Salettes. In laatste instantie hebben we besloten om toch maar een stuk autostrade te nemen ook al hebben we vandaag maar een 450 kilometer te doen. Anders wordt het veel te gejaagd, vrezen we. We volgen de autosnelweg tot Vienne en dan nog enkele kilometer richting Saint-Etienne. Er is druk maar vlot verkeer. We proberen Lyon langs de westkant te ontwijken, maar dat valt tegen: hier gaat het zeer traag wegens de drukte en de vele verkeerslichten. Dit was dus geen goed idee. Via enkele nieuwe snelwegen, die voor onze gps nog onbekend zijn, gaat het vervolgens richtingRoanne. De weg is zeer kronkelend en loopt door mooie lanschappen. In de 
hoop op een aantrekkelijk restaurantje verlaten we even de hoofdweg en rijden naar Lay. Dit is een mooi dorpje, maar er is geen enkel restaurant of terrasje te bespeuren. Dan maar weer de drukke N9 op en in Saint-Symphorien vinden we uiteindelijk het Hotel de la Poste. Aantrekkelijk is het niet echt maar bij gebrek aan beter stappen we toch maar binnen. Het is immers intussen al 13:30 uur dus hoog tijd voor het middageten. Het Hotel de la Poste ademt nog helemaal de sfeer van 40 jaar geleden, ondanks een poging om het wat op te frissen en te moderniseren: een net maar eenvoudig en volks interieur en eenvoudig is ook de kaart. We eten een lekker verse salade de chèvre chaud met drie toasts en drinken er een demi pichet de rouge bij. Lekker! En de prijs is navenant: we betalen amper 23 euro in totaal.
hoop op een aantrekkelijk restaurantje verlaten we even de hoofdweg en rijden naar Lay. Dit is een mooi dorpje, maar er is geen enkel restaurant of terrasje te bespeuren. Dan maar weer de drukke N9 op en in Saint-Symphorien vinden we uiteindelijk het Hotel de la Poste. Aantrekkelijk is het niet echt maar bij gebrek aan beter stappen we toch maar binnen. Het is immers intussen al 13:30 uur dus hoog tijd voor het middageten. Het Hotel de la Poste ademt nog helemaal de sfeer van 40 jaar geleden, ondanks een poging om het wat op te frissen en te moderniseren: een net maar eenvoudig en volks interieur en eenvoudig is ook de kaart. We eten een lekker verse salade de chèvre chaud met drie toasts en drinken er een demi pichet de rouge bij. Lekker! En de prijs is navenant: we betalen amper 23 euro in totaal.
Om 14:15 uur zetten we onze reis verder. Vanaf hier wordt het een tocht zonder veel geschiedenis. We volgen blindelings onze gps en die verkiest steevast de routes nationales met hun druk vrachtwagenverkeer. Het is opletten voor de vele verkeerslichten, rotondes en hoge verkeersdrempels. Daarenboven moeten we voortdurend alert zijn voor de snelheidsbeperkingen: 70, 50 of zelfs 30 km/uur maximum. We zijn voorzichtig want in de krant las ik dat er nog nooit zoveel Belgen geflitst zijn in Frankrijk dan dit jaar. De Fransen hebben er duidelijk minder problemen mee, want zij weten de vele vaste radars uiteraard staan en ze vliegen ons dan ook aan hoge snelheid voorbij. De geplande koffiestop in Autun kan niet doorgaan omdat het centre ville volledig is afgesloten voor een landbouwbeurs. Dan maar geen koffie.
Het is 18 uur precies als we Avallon bereiken, onze bestemming voor vandaag. Ons hotel ligt even buiten het stadje langs een prachtig baantje langs een kabbelend riviertje: de Hostellerie du Moulin de Ruats, een charmehotel waar we veel van verwachten. Maar we krijgen een piepklein en ouderwets kamertje op de achterkant boven de oude watermolen. We zijn een beetje ontgoocheld want er is ook alleen maar wifi in de “partis communes” en die is dan nog uitermate zwak. Op het terras is er zelfs geen verbinding. We nemen toch maar plaats op het terras en drinken een Leffe en een Perrier. Het is er zeer rustig en mooi, maar eenzaam en mistroostig. Tot overmaat van ramp blijkt het restaurant vandaag gesloten zodat we noodgedwongen voor het diner moeten uitwijken naar hotel-restaurant Les Fleurs, vijf minuutjes verder. Als we er om 19:30 uur aankomen, zit het restaurant nagenoeg volledig vol. Het is een eenvoudig tweesterrenhotelletje, sober maar betrekkelijk stijlvol. Het eten is lekker. We opteren voor een een jambon persillé en daarna een excellente filet de boeuf Charolais die perfect omkaderd wordt door een gratin de pommes de terre en een sauce à la moëlle (beenmerg). De wijn is voortreffelijk maar de glaasjes superklein. Al bij al wordt het toch een mooi en gezellig diner. We zijn terug op onze kamer om 21:45 uur.
Terug naar 2014 Méjannes OVERZICHT
Terug naar 2014 Méjannes OVERZICHT
