Een stadje naar ons hart

Donderdag 11 juni 2015 (1)

Houten vloeren behoren tot de charmes van oude huizen maar hun nadeel is dat ze kraken en veel lawaai maken. Onze bovenburen zijn vroeg op, dus… Na een verzorgd ontbijt vertrekken we om 10:30 uur voor een nieuwe dag die ons terug naar de kust zal brengen. Het is frisjes deze morgen en het heeft vannacht

Azinhaga

geregend. We hopen onderweg wat mooiere landschappen en meer schilderachtige dorpjes aan te treffen dan tot nu toe het geval was en ja hoor, na amper een paar kilometer komen we in Azinhaga, een klein dorpje met een gezellig pleintje. Hier kunnen we al meteen ons fotografenhartje ophalen: huisjes met witte muren met geel of blauw afgezoomd, kleine schattige hekjes, sinaasappel- en citroenbomen en overal bloemen: oleanders, blauwe regen,… Op het pleintje zit een bronzen standbeeld op een bankje en ernaast staat een groepje verzamelde gepensioneerden hun dagelijks praatje te doen terwijl een oud vrouwtje, volledig in het zwart gekleed, haar boodschappen doet. Ook zij vindt achter een van de raampjes een collega met wie ze even een praatje kan maken. Wat een rustig dorpsleven! Een boom die helemaal versierd is met kleurrijke linten voegt een grote dosis vrolijkheid toe aan het vredig tafereeltje. Waarschijnlijk een overblijfsel van een eerder feest. De weg verloopt verder langs een landelijk baantje tussen wijngaarden en velden vol groenten en andere gewassen tot in Santarèm. Halverwege worden we even opgehouden door een begrafenisstoet die ons over de hele breedte van de weg tegemoetkomt. Het lijkt wel of het hele dorp de laatste tocht van de overledenen wil meemaken.

 

Òbidos

Als we om 12:30 uur Òbidos bereiken, hebben we 80 kilometer afgelegd. Het is een zeer pittoresk, volledig ommuurd vestingstadje boven op een heuvel. In een doolhof van smalle straatjes staan de schattige witte huisjes met hun kleurrijke deuren en vensterraampjes dicht tegen elkaar geschaard. Overal bloeien weelderig de bloemen in prachtige kleuren. Boven maak ik een korte wandeling op de stadsmuren en word beloond met een schitterend panorama op de vallei en de daken van het stadje. Hier bevindt zich ook de Pousada do Castelo en aangezien het stilaan etenstijd is, stappen we naar binnen in de hoop op een lekkere kleine hap. Die vinden we er in een heerlijk bordje lokale charcuterie. We krijgen drie soorten warme worst en met wat sla, een stuk brood en een goed glas wijn is het meer dan smakelijk. We delen de smaakvol ingerichte ruimte van het kasteel met een groep japanse toeristen. Het is de zeer vriendelijke ober die ons meer uitleg geeft over de Nationale Feestdag van gisteren en ons verklaart waarom we geen festiviteiten zagen. Op die dag zijn er alleen officiële vieringen in de hoofdstad; lokaal wordt er per stad of per streek of naar aanleiding van de naamdag van een heilige feestgevierd. Na het eten slenteren we nog een hele tijd door de straatjes van het stadje. Het is nu aanzienlijk drukker geworden en het is duidelijk dat dit één van de grootste toeristische trekpleisters van Centraal Portugal is. Maar dat belet ons niet om nog gauw enkele tientallen foto’s te maken. Dit is echt een stadje naar ons hart.