Vrijdag 12 juni 2015 (2)
Het is nu nog maar een 40-tal kilometer rijden tot Cascais. Hier gaan we de laatste twee
nachten van onze reis doorbrengen in de luxueuze Pousada de Cascais, een
ultramoden vijfsterrenhotel in de immense citadel die de haven domineert. Je
rijdt binnen door een oude poort en komt terecht op een
 |
| Pousada de Cascais |
binnenkoer met een
reeks gebouwen in strakke moderne architectuur. Ook het interieur van het hotel
is zeer strak en versierd met moderne kunstwerken. De combinatie van oud en
nieuw doet het perfect. We moeten door een enorm lange gang die bergop loopt
naar onze kamer. Nadat we ons geïnstalleerd hebben en de auto geparkeerd op een
parking enkele honderd meter verder, trekken we er op uit voor een eerste
verkenning van de stad. Het is prachtig weer: de zon schijnt maar de
temperatuur is zeer goed te verdragen. We wandelen eerst even naar de Marina aan de voet van de stadsmuren en
ons hotel. Overal hangen hier grote vlaggen en reclameborden. Van 12 tot 14
juni heeft hier de Grand Prix van de X-Cats World Series Dubai plaats, dat
is de Formule-1 van de speedboten. Dat voorspelt dus veel drukte en lawaai voor
de komende dagen vrees ik. Langs een brede boulevard met palmbomen en veel
bloemen wandelen we verder naar het stadscentrum.
 |
| Cascais |
Cascais is bekend als een van de mondaine badplaatsen van de
Portugese westkust. Langs het brede strand en de baai liggen grote statische
villa’s en aan de andere kant van de weidse baai ligt Estoril, een deelgemeente van Cascais.
In het centrum is het vrij rustig. Zelfs het grote podium van de X-Cats Series ligt er helemaal verlaten
bij. Er zijn een paar straten met tamelijk chique winkels en een gezellig
pleintje met terrassen waar opdringerige obers pogingen doen om de weinige
voorbijgangers binnen te lokken. We houden het bij een biertje en een water en
slaan de bedrijvigheid op het plein een beetje gade. Het valt mij op dat we
hier veel Duits en Nederlands horen praten waar dat de vorige dagen vooral
Frans en Engels was. En daarna gaan we op zoek naar een restaurant voor
vanavond maar vinden niet direct iets aantrekkelijks. We zullen vanavond nog
eens goed uitkijken en nu terugkeren naar het hotel voor een verkwikkende
douche. Een bediende in het hotel vraagt of wij Vlamingen of Walen zijn en uit
welke stad we komen. “Ah, Genk…” zegt
hij “die zijn dit jaar kampioen geworden
in het voetbal hé?”. “Neen, dat was
Gent!” antwoord ik, een beetje beledigd.
Op de tv op de kamer zenden ze zowaar rechtstreeks de match tussen Wales en België uit. Ik zie nog net hoe de rode duivels op een 1-0
achterstand komen, maar jammer genoeg is het tijd om te gaan eten.
 |
| Cascais |
Na lang zoeken stappen we binnen bij restaurant Casa
Velha en nemen plaats op het gezellige terras alhoewel het buiten toch
een beetje fris is. Het blijkt een goede keuze. Zowel de geroosterde peixhe espada (een lange zilverkleurige
vis) als de cataplana van ameijoa (venusschelpjes)
zijn zeer lekker. Het bevalt ons hier zò dat we tegen ons gewoonte in nog een
dessert bestellen: trouxa de ovos en toucinho do ceu, twee zoete
eiergebakjes. We hebben genoten van de eenvoudige en typisch Portugese kost,
vooral van de heerlijk sappige verse vis. Op de terugweg naar het hotel is het
behoorlijk fris. Ik ben benieuwd wat het weer morgen zal geven. De
vooruitzichten zijn in ieder geval niet schitterend.
